Bu cümleye dikkat edin. Bu ülke ve insanından çok sık duyduğunuz ya da duyabileceğiniz ve benim nefret etmeye başladığım söylem daha doğrusu düşünme tarzıdır...

Maaile, Mersin'in Aydıncık İlçesi Orman İşletmeye bağlı olan deniz kıyısındaki tabiat parkına, güzel birgün geçirmek umudu ile gittik. Gittik gitmesine ama şöyle ağaç altı güzel bir gölge bulup oturalım derken karşılaştığımız manzara ziyadesi ile can sıkıcıydı.

-İyi ki koruma altında, Allah muhafaza ya koruma altında olmasaydı; daha ne olabilirdi? Ya temizliğin imandan geldiği "Elhamdülillah Müslüman ülke" olmasak Allah korusun buralar ne kadar pis olurdu? "İronidir" diyerek söylenmeye başladım.

Orman içlerine doğru yürüdükçe artan çöpler yüzünden içimde yükselen öfkeye daha fazla karşı koyamayarak telefonu elime aldım ve bu durumu çözmek için bir muhatap aramaya başladım.

Peki, ne oldu dersiniz?

Onlarca numara aradıktan sonra belediyenin numarasına ulaştım fakat o numara da, internette yazdığı gibi fen işleri vesair değil evlendirme dairesi olarak telefon ekranımda beliriverdi.

Karşımda bir kadın sesi ve şikayetim üzerine bana bir zahmet bir numara vererek; "Şikayetinizi whatsapptan yazın" dedi. "Eh, hadi yapalım bari..."

Neden sonra bir görevli, elinde bir tanecik çöp poşeti ile çıkıp geldi. Şikayet edenin ben olduğunu bilmeden söylenmeye başladı ve göstermelik de olsa üç beş adet çöpü toparlamaya başladı.

-Kolay gelsin.

Yerinden kaldırılmış olmanın öfkesi ile homurdanarak;

-Biri fotoğraf çekip atmış durmuş, şikayet etmiş.

-Evet, o kişi benim, dedim ve ayağa kalktım.

Bu defa sesini kısarak içinden küfrettiği gayette açık davranışlarla mırıldanmaya devam etti.

-Ne diyorsunuz beyfendi? Sizi duymuyorum, sesli söyleyin ne söylüyorsanız ben de tam duyayım, deyince kafasını salladı ve yan yan bana bakarak;

-NE GEREĞİ VARSA ŞİKAYETİN? dedi...

Evet evet, ne gereği varsa?

E tabi ben boş durur muyum? Kızdım...

Hah! İşte, bu ülke de birçok şey bi arpa boyu yol alamıyorsa, işte tam da bu kafa yapısı yüzünden, bu düşünme şekli yüzünden yol alamıyor. Bu ormanlarda böyle cayır cayır yanar tabii ki, dedim.

Adam bana yine öfkeli gözlerle bir bakış attı ve telefonuna sarıldı;

-He, şef o şikayet eden burada bi kadınmış...

Telefonun ardından üç dakika geçmeden şef geldi. Çöpü toparlamaya çalışana göre güya daha ılımlı ama politik...

-Ya hanfendi çok haklısınız da...

-Haklılık peşinde değilim. "Eğilip rastgele bir çalışının içinden cam şişeyi çekip eline verdim" Bakın beyfendi, tek görevliyle bir poşetle toplanmaz buraların çöpü. Havalar çok sıcak ve bu camlar mercek etkisi ile yangın çıkartır. Sonra da koruma alanı bile böyle yandı derler...

"KUNDAKÇI ARAMAYIN SAĞDA SOLDA, İLLA BENZİNLE ÇAKMAKLA ATEŞ YAKAN DEĞİL, DOĞAYA ÇÖP ATAN HERKES BİR NEVİ KUNDAKÇIDIR..."

Herkes işini doğru düzgün yapsa ortam böyle olmaz. Ceza yazın kardeşim, doğaya çöp atandan tut yere tükürene varana kadar herkese ceza yazın. Bakın bir daha yapabiliyorlar mı?

"AİLESİNİN TERBİYE ETMEDİĞİNİ, KANUN KURAL TERBİYE EDER BARİ!" yeterki o cepten para çıkmasın. Zorla saygı öğretimi ancak böyle gelişecek anlaşılan...

-Haklısınız, teşekkür ederiz, dedi ama dış sesi ve iç sesinin uyumsuzluğu yüzüne yansıyordu doğrusu...

Bir poşetcik çöp toplayıp, "güya koruma alanı olan tabiat parkını" bir kamyonluk çöple geride bırakarak kulübelerine oturmaya gittiler...

Park girişindeki kapıda tek görevli para almaya yetişemez tabii haklı adamlar, üç görevli anca yürüyür o işi...

Devlet dairelerinde, resmi kurumlarda günün yarısını boş boş oturarak geçiren görevli sayısı sizce de çok değil mi? Hepsi sahada aktif çalışsa ve işini hakkıyla yapıp, hakkıyla para kazandığı denetlense ortam daha güzel olmaz mıydı?

Bu tabiiat parkı örneği ile durumu anlattım ama çok gezen, özellikle de doğayı çok gezen biri olarak sizi temin ederim ki, korumalı ya da korumasız tüm tabiat alanlarımız çöplüğe dönmüş durumda.

Emeği geçen herkese; hayatı, geleceği, nefesi öldürdüğü için teşekkür edin...