Ağır ekonomik koşullar, konkordato süreçleri, ödenmeyen kredi ve kredi kartları ile her geçen gün daralan piyasalara yüzde 17 bile olmayan emekli ve çalışan zam farkı ilaç olmadı! Hükümetin ısrarlı büyüme politikaları ve dev özelleştirme yatırımları sonrası ücretli otoyol ve köprülerden alınan yüksek ücretler ile artan trafik ve vergi cezaları, toplumu yeni ve daha kötü bir sürece sürüklüyor. İklim yasasına tepkilerin çığ gibi büyüğüdüğü Türkiye’de sadece Cumhuriyet Halk Partisi Belediyelerine yönelik yapıldığı iddia edilen şafak baskınları kutuplaşmayı körüklüyor. Fakir daha fazla fakirleşirken, orta gelir grubu dahil zenginlerin can ve mal güvenliği her geçen gün azalıyor. Cezaevlerinin tıka basa dolduğu Türkiye’de, toplum 40 gün sonra neyle karşılaşır ve neye nasıl cevap verir kimse ön göremiyor. Peki, 40 gün sonra ne var?

Kıymetli okurlarım, değerli vatandaşlar; “biri yer biri bakar kıyamet ondan kopar” sözünü hepimiz bilmekteyiz. Asgari ücretli ve emeklilerin aldıkları ücret ile geçim sıkıntısı yaşadıkları ülkemizde, kamu çalışanlarının da açık bir dille geçim sıkıntısı yaşadıklarını dile getirdikleri günlerdeyiz. Hükümetin ekonomik politikalarının yetersiz kaldığını ifade edenlerin muhalefetin ağlamaklı siyasetine güveninin olmadığı da aşikar. Bir tarafta çok zenginler ve sosyal medyada paylaşılan lüks yaşamlar öte yanda aldıkları maaş ile evinin kirasını bile ödeyemeyenler. İntiharlar, şiddet olayları, uyuşturucu satışındaki artış ve daha kötüsü uyuşturucu satma eğiliminde gözlemlenen genişleme ile suçlu yaş profilinin aşağı doğru artan ivmesi gözlerden kaçmaması gereken hassasiyetler…

Temmuz ayının sıcağında yanan ormanlarımızın daha doğrusu bir şekilde belli güçler tarafından yakılan doğamızın acısı ve gelişen olayların sıcağı ile çok şeyin farkında değiliz. Kırk gün sonra yani Ağustos ayının onbeşinden sonra tatillerimizi tamamlayarak evlerimize döndüğümüzde, okulların kayıt ve açılma süreci yaklaştığında, kırtasiye masrafları ile başlayacak okul ve kış hazırlıklarına odaklandığımızda yavaşça gözlerimizi daha kötü bir ekonomiye aralayacağız. İşte o vakit tam olarak hissedemediğimiz ve yazın keyifli günlerinde aştığımız bütçelerin masraflarını ödemek istediğimizde artan konkordato ve iflaslar eşliğinde işsiz bir toplum ile daha fazla yüzleşeceğiz.

Ben demiyorum ki, 40 gün sonra ülke daha zor durumlara düşecek ve vatandaşların geçim sıkıntısı artacak. Ben diyorum ki; 40 gün sonrasını hesap ederek 40 gün önceden tedbir alın ki, 40 gün ve sonrasında stres ve sıkıntı sonucu oluşacak ani kalp krizlerine yenik düşmeyin! Cenabı Allah hepimize merhamet ve sabır versin…