Son günlerde kendimi hem yorgun hem tembelleşmiş hissediyorum. Elbette kendimi iyi tanıyorum, ömrüm hep hareketli geçti çocukluğumdan son birkaç yıla kadar.

Bu yorgunluk, bezginlik ne derseniz deyin kış mevsimine girmiş olmanın kasvetli de ekli tabi ki, lakin bu kez sanki geçen yıllardan biraz daha fazla gibi.

Hani tembelliğin ana maddesi "lazım olan bir şeyi getirecek birileri yoksa, o şey 

O, kadar da acil kazım değildir."  Felsefesine tabi olacak kadar da mecalsiz gibiyim.

İnsanoğlunu tembelleştirip cebinde ki parayı almak için sermaye grupları ve AR-GE ler tüm şiddetiyle çalışıyor, Daima yeni ürünler, yeni rahatlıkla icat edip sunuyorlar, pazarlıyorlar.

Kim icat etti yürüyen merdiveni?

Delilik ayrı bir boyutu sanki ve öylesine de alıştık ki, Metro ve AVM ler de Yürüyen merdiven yoksa hemen burun kıvırıyoruz

Yürüyen merdivenlerde ve asansörlerde çıkıp inen insanlar, araba süren insanlar, garaj kapılarını uzaktan kumanda ile açan insanlar. Sonra yağları eritmek için jimnastik salonlarına gideler.

Zayıflama ilaçlarına harcanan paralar ile dünya gelinde bir tek aç insan kalmayacağını biliyor musunuz,

Kim bilir kaç yıl sonra bacaklarımız olmayacak, ördeklere benzeyeceğiz.

Bütün türler kendilerini yok ederler.

Dinozorların sonu da böyle olmadı mı.?

Canlı namına ne varsa doymak bilmeden yediler, sonra birbirlerini yemeye başladılar.

Sonunda tek dinozor kaldı ve o belki de yiyecek bulamayınca açlıktan öldü.

Koltuğuna yayılıyorsun, TV kumandasını eline alıp daldan dala atlıyor binlerce filmden birini seçip izlemeye başlıyorsun, üstelik normal kanallarda ki gibi size ne izlediğiniz unutturan uzun ve sıkıcı reklamlarda yok. Ucuz fiyatlara aylık abone parası ödeyerek ülke ve dünya sineması emrinizde. Tembelliğe keyifli sebeplerden biri budur.

Yazdığımız gibi dilediğiniz filmi izlersiniz. Ancak bir lezzet eksikliği var, nedir diye sorarsanız. Bizler tek Kanal TRT döneminin çocuklarıyız işte bu lezzeti bu paralı kanallardan alamadık, alamıyoruz, alamayınca.

TRT tek kanal dönemi herkes komşun, arkadaşın, akraban aynı filmi, aynı diziyi aynı maçı, aynı eğlence programını izlerdi.

Gece misafirliğe haricinde, neyi izlediyseniz yarın sevdiğiniz dostlarla o filmin, dizinin kritiğini uzun, uzun yapacak olmanız bile sizi mutlu etmeye yeterdi. 

Günümüzde keyif aldığınız şeyleri kiminle paylaşıp tartışacağız bir dost bile bulamayacak duruma gelmişiz. Teknoloji ve değişen hayat şartları insanları toplumsal dayanışmadan uzaklaştırıp, resmen bireyselleştirdi. Artık adeta Tek başınasınız.