1977 Yılından bugüne geçen 47 yıl boyunca, yani neredeyse yarım asırdır gider geliriz Bursa, Ankara, Polatlı, Haymana yollarını. Doğduğumuz memleket ile yaşadığımız memleket arası adeta mekik dokuyoruz.

Haymanalı olup Polatlı doğumlu olmakta ayrı bir durum benim için. Polatlı'da doğup 9 yaşıma kadar burada yaşamak ve Polatlı'yı o, çocuksu dünya ile yaşamak bende unutulmaz hatırlar bıraktı. TRT televizyonunun o muhteşem kalitede ki yayın dönemi, gece ekranda ne varsa yarın o programların ülke genelinde kritiğinin yapılacağı keyifli bir gerçekti.

Çocuk dünyamda vazgeçilmezim sinema tutkusunu. Polatlı'da birbirine belki de

50 metre ara ile bulunan Belediye ve Yeni sinemalarında gitmek büyük mutluluktu.

Hatta ilk sinemaya gidişim Ablam ve arkadaşları ile olmuştu. Seyrettiğim ilk film.

Başrollerini Cüneyt Arkın, Meral Zeren, Hayati Hamzaoğlu ve Turgut Özatay'ın oynadıĝı Yeşilçam klasiği "Yanaşma" filmi olmuştu. Üç film birden afişleri ile donatılan bu sinemalarda Pazartesi ve perşembe günleri üç film birden değişir haftada 12 film seyretmiş olurduk.

Bursa'da devam eden çocukluğumuzda sinema kültürümüz yeni arkadaşlarla devam etmişti, fakat üç film burada iki filme düşmüştü. Bu kez sinema salonlarımız Dilek, Tayyare, Küçük ve Büyük Yazıcı sinemaları azda olsa Burç sineması olurdu.

Birkaç kez de yazlık üstü açık sinemalara gitme şansını yakalamıştır Bursa'da.

Değerli okurlar Bursa'da şu gibi geçen 47 seneyi düşünüyorum, akıp giden zamanın farkına hiç varamıyorsunuz çünkü. Hayat telaşı, geçim ve gelecek derdi sizi öyle bir saçmalıyor ki, hiçbir şeyin farkına varamıyorsunuz.

Cuma akşamı eşim, küçük oğlumun şoförlüğünde iki de yengemiz ile Polatlı'da yapılacak yeğen düğününe katılacağız.

Bir zamanların efsane otobüsleri Mercedes benz 0302 otobüslerin cirit attığı yollarda artık bir tane numune göremiyorsunuz. Doğada ki her şey gibi bu muhteşem otobüslerde miadını doldurup servis taşımacılığında kullanılmakta.

52

Gece geç saat Polatlı'dayız çocukluğumun geçtiği ve doğduğum ev ana yola an yakın evken artık görünmüyor, çünkü arada ki boşluk yeni ve beş katlı evlerle doldurulmuş.

Yeni belediye binasını geçip Haymana yoluna giriyoruz. Polatlı'da ki sarı direkli ışıkları seviyorum tasarımını kim yaptıysa tebrik ediyorum gayet güzel bir hava veriyor .

Haymana 39 kilometre diyor tabelada bildim bileli mevcut bu tabela. 20-25 yıl önce Uludağ yolu gibi dönemeçli olan genelde araba tutanları hasta eden bu yol biraz genişletilmiş kısmen de düzeltilmişti.

Takriben yolda beş kilometre kadar kısalmıştır diyebilirim.

Polatlı, Haymana yolunu gece geç saatlerde geçiyorsunuz aracınızın önünde bir anda devasa bir yaban tavşanı belirebilir, far ışığından dolayı şaşkınlıkla dönüp kalıyorlar. Üç kez bizzat şahit oldum. Bu yolda en enteresan anım ise 80 li yıllarda Polatlı dan Haymana'ya giderken beş yaşında ki kız kardeşim tarlada çalışan köylü kadınları görünce şaşkınlıkla

" aaa Kızılderililere bakın" demesi herkesi güldürmüştü. Televizyon tek kanal olsa da etkisi büyüktü.

Gece bu yoldan geçerken bir zamanlar bu yolu yürüyerek gidenler, eşek ile veya at arabası ile gidenler gözümün önünden geçiyor. Paranız varsa her türlü rahatlık ve teknoloji emrinizde demekten kendimi alamıyorum.

Hatıralar, çocukluk gençlik derken yaşlılığında adımları da hızla atmışız. Bu yazıyı pazar sabahı erken kalkıp bir semt kahvesinde yazıyorum. Öncesinde kahvehanenin müdavimleri ile oradan buradan konuşarak samimi Anadolu insanlarını dinleyerek keyif almayı da ihmal etmiyorum.

Esenkalın.