Narsist bir adamla evlenince asla gerçek anlamda bir eş olamazsın.
Farkında olmadan onun annesi gibi davranmaya başlarsın çünkü bu adamlar yetişkin bedeninde, duygusal olarak gelişmemiş bir çocuk gibidirler.

Hafta içi çalışırlar; sonra hafta sonlarını bilgisayar başında geçirirler.
Müzik indirir, video oyunları oynar, ya da evde senin temizlemen gereken yeni bir kaos yaratırlar. Sen kendini hem bekar hem de çocuklu bir anne gibi hissedersin. Sorumlulukları tek başına sırtlanırsın, çünkü yanında olduğunu sandığın kişi aslında orada değildir.

Narsistler bir eş, bir yol arkadaşı aramaz.
Onlar bir hizmetçi, bir aşçı, bir sekreter, bir muhasebeci ve bir hemşire ararlar.
Bağ kurmak değil, kontrol etmek isterler.

Bencil arzuları onları ele geçirir. Evin idaresini, çocukların büyütülmesini ve en küçük kaprislerinin bile yerine getirilmesini senden beklerler.

Sevgi dolu, dengeli bir ilişki hayalin zamanla yerini bir tür köleliğe bırakır.
Günler geçer, haftalar olur... sonra yıllar.
Ve sen artık kendinin bir gölgesine dönüşürsün.

Kimliğin silinir, yerini onun hayatını idare etme yükü alır.
Onun istekleri için kendi hayallerinden, dostluklarından, hatta ihtiyaçlarından bile vazgeçmek zorunda kalırsın.

Bu duygusal annelik seni boğar, içini boşaltır ve yerini kırgınlıkla doldurur.
Bir gün aynaya bakar ve "Ben bu kabusa nasıl düştüm?" diye kendine sorarsın.

Ama şunu bilmelisin: Bu savaşta yalnız değilsin.
Narsistin sahte cazibesine kanıp, kendini sevgisiz ve nankör bir rolün içinde bulan pek çok kadın var.
Alıntı
Tüm seçimlerimizden,
Kendimiz mesulüz.
Bundan dolayı
Seçimlerimizi çok iyi yapmalıyız.
Son pişmanlık maalesef fayda etmiyor.
Tekrar görüşünceye dek,
Sevgiyle kalın.