Eskiden “terbiye” diye bir kelime vardı. Evde başlardı, okulda devam ederdi. Mahallede teyze azarlar, amca nasihat ederdi. Şimdi “aman karışma” devrindeyiz. Karışmadıkça da ortalık karıştı!

Bugün çocuklarımızın elinde telefon var ama vicdanları uçurumun kenarında. Dürüstlük, saygı, hoşgörü… hepsi afişlerde kaldı. “Değerler eğitimi” denince de çoğu kişi sıkılıyor, “aman hocam yine nasihat zamanı” diyor. Oysa mesele tam da orada başlıyor. Çünkü bir toplum, değerleriyle yaşar. Değerlerini kaybeden toplum, yönünü de kaybeder.

Bir düşünün… Çocuğa her sabah İngilizce kelime ezberletiyoruz ama “özür dilemek”, “teşekkür etmek”, “yardım etmek” gibi kelimelerin anlamını öğretmiyoruz. Matematik formülleri tamam ama “vicdan” formülünü kim anlatacak?

Değerler eğitimi işte bu yüzden sadece bir ders değil, bir hayat biçimi olmalı. Çocuk okula “iyi not almak” için değil, “iyi insan olmak” için gitmeli. Çünkü iyi insan olmayanın diploması neye yarar?

Bir toplumda “adalet” eksilirse, “merhamet” unutulursa, “saygı” kaybolursa, o toplumun teknolojisi de, ekonomisi de, sanatı da bir yere kadar gider.

Ahlak, sadece dinin konusu değil; insan olmanın temel şartıdır. Bir çocuk empati kurmayı, hoşgörüyü, paylaşmayı öğrenmediyse, yarın çok para kazansa bile eksik kalır. Çünkü parayla karakter inşa edilmez.

Unutmayalım, değerler eğitimi sadece çocuklara değil, hepimize lazım. Çünkü değerler, yaşla değil, yaşantıyla öğrenilir. Anne-baba çocuğa “yalan söyleme” derken, evde birbirine dürüst değilse; öğretmen “saygılı olun” derken öğrencisine bağırıyorsa, o değerler havada kalır.

Bugün artık bilgiye ulaşmak kolay ama insana ulaşmak zor. Çünkü biz bilgiyi kutsadık, insanı unuttuk. Oysa çocuklarımızın kalbine merhamet, aklına vicdan, hayatına anlam yerleştirmedikçe hiçbir reform, hiçbir sistem işe yaramaz.

Neticede, değerler eğitimi bir ders değil, bir yaşam rehberidir.

İnsanı insan yapan şeydir.

Ve en önemlisi, geleceğimizi ayakta tutacak tek temeldir.

Bir dahaki yazıda görüşmek üzere…

Unutmayın:

Teknolojiyle çağ atlarız ama değerlerle insan oluruz.