‘‘Goethe İnsan paranın sahtesini yapar, para da insanın’’ diyerek para ile insanın kısır döngüsünü vurgulamış.

Ne kadar ilginç aslında;

Hepimiz doğanın bir parçası olmayan, metalini kağıdını tamamen kendimizin uydurduğumuz adına da para dediğimiz bir sanal gerçeğin peşinden koşa koşa heder olarak yaşıyor ve ölüyoruz.

Doğduğumuz andan itibaren prangası ayağımıza takılıyor, hayat yolculuğumuzda onu da beraberimizde sürükleye sürükleye yürümeye çalışıyoruz.

Kimimizinki çok ağır, kimimizin ki ağır kimimizinki de diğerlerden hafif ama sonuçta pranga hepimizin ayak bileğimizde sıkı sıkı bağlı.

Çizginin bu tarafında her günahın bir karşılığı var mı bilmiyorum ama hayatımıza dair ne varsa istisnasız hepsinin bir parasal değeri var.

Sürekli bir alışveriş halinde ömürlerimizi kendimizden satın almaya çabalıyoruz.

Sanki düşüncelerimizin, düşlerimizin, umutlarımızın, ideallerimizin,

hırslarımızın, beklentilerimizin, saplantılarımızın, hayal kırıklıklarımızın, öfkelerimizin, bencilliklerimizin kısacası sevap ve günahlarımızın satıldığı bir pazar yerinde her tezgahın önünde durup ‘‘Ben bundan ne kadar alabilirim acaba?’’ diye düşünerek dolaşıyormuşçasına yaş alıyoruz.

Bazen de almamız gerekenleri ‘Sudan ucuz bu; almaya değmez’ diye küçümseyerek atlıyor almamamız gerekenlerin sergilerinin önünde kuyruğa giriyoruz.

Kendi uydurduğumuz paranın dünyanın sonsuz zenginliğinde bizi nasıl yoksul bıraktığını düşünemiyoruz bile.

İlle de satılık olanın peşinde olmayı hiçbir bedel ödemeden sadece yaradılış değerlerimize sadık kalarak elde edebileceğimiz binlerce bedava olguya tercih ederek prangalarımıza lanetler okuyoruz.

Hatta birbirimizin prangalarını da kıskanıyoruz sıklıkla ki en büyük günahları da işte tam burada işliyoruz.

Oysa hayat hiçte böylesi karmaşık değil;

Hiç birimiz cezalandırılmak için gönderilmedik bu tarafa.

Aksine tertemiz pirüpak açtık gözlerimizi dünyaya.

Sanırım sıkıntı sarıldığımız ilk kundağın bir parasal değeri olmasında.

Suçu Lidyalılara atmanın da bir alemi yok;

Eminim ki garipler para dedikleri değişim aracını ilk bulduklarında onun yüz yıllar içerisinde kendi türlerini böylesi boyunduruğu altına alacağını ve global bir tiran olacağını hiç akıllarına getirmemişlerdir.

Yazının başlığını geçenlerde izlediğim bir filmde duydum.

Ama yine de (mı?) diye sormadan yazamadım.

İtiraf edeyim ben vereceğim yanıttan korkuyorum.

İyisi mi size sorayım dostlarım

İnsan para(mı)dır?