Pek çok derdimiz var. İnsanların birbirlerini anlamama konusunda sarf ettikleri hareketler ile karşılıklı konuşup anlaşma için harcadıkları vakit arasında dağlar kadar fark var. Nedeni, “ben haklıyım” düşüncesi.

Dünyanın bugünlerde yaşadığı en büyük sıkıntısı tabi ki pandemi salgını, Covid-19 hastalığı ve Koronavirüsün sürekli mutasyon değişliğine uğrayıp hızla yayılması. Birinci dalga, ikinci dalga derken şimdi bazı ülkelerde beşinci dalgalardan söz ediliyor.

İnsanlarımız tedirgin. Ülkeler arası sınırlar kapatıldı. Turizm durma noktasında. Küçük esnaf deyim yerinde ise kan ağlıyor.

Türkiye açısından da durum pek farklı değil. Bizim ülkemizde henüz üçüncü dalga pek görülmedi. İkinci dalga ile savaş halimiz devam ediyor. En büyük silahımız olan aşılama konusunda 10 milyon doz aşı geldi. Başta sağlık çalışanları olmak üzere aşılama tam gaz devam ediyor. Birinci dozları yapılan aşıların ikinci dozlarının da 28 gün aradan sonra yapılmasıyla ortaya çıkacak olan vaka sayıları veya önleme anlamındaki değişimlere bakıp tablolara yansıyan rakamları değerlendireceğiz.

Bilim insanlarının söylemlerine göre, bu iş en erken mart ayının 15’ine kadar devam edecek. Yani, mart ayının yarısı da koronavirüs aşılama veya savaşı ile geçecek.

Yine bilim insanları ve Sağlık Bakanlığı’nın oluşturduğu Bilim Kurulunda yer alıp, ülkemizdeki sağlık politikaları ve koronaya karşı sürdürülen savaşlardaki kararların alınmasında söz sahibi olan insanlarımız da aşılama yapılsa bile bu salgının tam olarak dizginlenmesinin imkansız olduğunu konuşuyorlar.

Hal böyle olunca, insanlarımız ister istemez kendi aralarında ne olacak bizim halimiz diye dertlenmeye başladılar.

Gerçekten de öyle.

Ne olacak bu memleketin hali?..

Okullar kapalı,

Lokantalar, kahvehaneler, çay ocakları kapalı,

İnsanların bir nefes dinlenmek istedikleri parklar kapalı.

Pek çok konuda, sosyal hayat sıfıra indi.

Yapılan önlemler kapsamında sokağa çıkma kısıtlaması var. 65 yaş üstü ve 18 yaş altındaki çocuklar dört duvar arasında kapalı kalıyorlar.

Hafta sonları sokağa çıkma kısıtlaması var ama, bu kısıtlama, “bakkala, manava, kasaba, çerezciye gitme” gerekçesiyle deliniyor. Sokaklar, normal günlerden daha fazla kalabalık.

Sanki, insanlar bakkala, manava, markete, kasaba değil de hafta sonları gezintiye çıkmış gibi gözüküyorlar.

Bütün bunların yanı sıra, salgının bir an önce gitmesi için dualar edip, evlerinde kısıtlamaya harfien uyan ve sağlıklı günlerin gelmesi için dualar edenler var. Her ne kadar zahmet ve güçlük çekseler bile sabırla bekleyen ve sabrın sonu selamettir diye düşünen milyonlarca insanımız var.

Evet, her çıkışın bin inişi olduğu gibi her sıkıntının da bir sonu, her yolunda aynen bir sonu vardır. Korona belasının dünyada görüldüğü ilk günden bu yana pek çok konularda insanlarımız artık bilinç sahibi oldular. Korunma ve kurtulma adına kurallara uyulması gerektiğini pek çok kişi biliyor. Bunun yanında, korona salgınına inanmayan, mevsim hastalığı nedeniyle insanların böylesine rahatsızlandığını iddia edip, kurallara uymayan insanların hala bu toplumda bulunmasına bir anlam verebilmek de mümkün değil.

Her ne olursa olsun bu günlerde gelip geçecek.

Belki, salgın nedeniyle yakınları vefat eden ailelerimizin canının yanmasıyla yaşanılan olayların unutulması zaman alacak.

Belki, salgın nedeniyle hastanelerde sıkıntı yaşayan insanlarımızın içinde bulundukları duruma alışmaları zaman alacak.

Belki, işlerini kaybeden insanlarımızın ekonomik kazanımlarını geri alabilmeleri ve yeniden kazanabilmesi uzun zaman alacak,

Belki, insanlarımız içinde bulundukları ve çıkmaz sokak gibi gördükleri bu pandemi ortamından kurtulma adına daha nice çileler çekmek zorunda kalabilecekler,

Ama sonunda, insanlık yine bu mikroba karşı savaşı kazanacak. Sabırla beklemek gerekiyor. Sabrın sonu selamet….