Musa EROĞLU'nun "Yolun sonu görünüyor " türküsünü dinliyordum.

Merak ettim böyle güzel nasıl yazılmış diye karşıma acıklı bir hikaye çıktı bende sizlerle paylaşmak istedim.

Bu türkünün sözleri öyle anlı şanlı şairlere ait değil.

Ordu'nun Fatsa İlçesi'nden Dursun Ali AKINET adlı bir şoföre aitmiş.

Bu şoför aynı zamanda "Halil İbrahim" adlı türkünün de söz yazarıymış.

Dursun Ali'nin 85 yaşındaki annesi hastalanır bir gün.

Alır annesini Ankara'daki Hacettepe Hastanesi'ne götürür. Hastaneye yatırılır annesi.

Tahliller istenir.

Bir süre sonra Dursun Ali tahlil sonuçlarını almak için odadan çıkacakken annesi seslenir: "Nereye Dursun Ali?

Tahlil sonuçlarını almaya gidiyorum der Dursun Ali.

Annesi oğlunu yanına çağırır, elini tutar ve der ki: "Gerek yok oğlum, yolun sonu görünüyor.

Dursun Ali çok kötü olur.

Olur mu anneciğim?

Çok iyisin maşallah der ve odadan çıkar.

Sonuçları alır ve odaya döner.

Ne yazık ki annesi son nefesini vermiştir.

Dursun Ali annesinin cenazesini alır ve koyulur yola...

Fatsa yolunda ,cenaze arabasında bu sözleri yazar:

Bana ne yazdan, bahardan

Bana ne borandan, kardan

Aşağıdan, yukarıdan

Yolun sonu görünüyor.

İşte her şey kocaman bir HİÇ...

Ne yaparsak yapalım, hepimiz için yolun sonu görünüyor.

Bir gün hepimiz:

Geçtim dünya üzerinden

Ömür, bir nefes derinden

Bak feleğin çemberinden

Yolun sonu görünüyor.

DİYECEĞİZ...

Gencim, güzelim, makam sahibiyim, zenginim....demeye fırsat kalmadan :

Azrail'in gelir kendi

Ne ağa der ne efendi

Sayılı günler tükendi

Yolun sonu görünüyor.

GÖRECEĞİZ...

Dünyadaki herşey bize ölümü hatırlatırken biz dünyaya kazık çakmaya çalışıyoruz ya şunu hiç aklımıza getirmiyoruz:

Bu dünyanın direği yok

Merhameti, yüreği yok

Kılavuzun gereği yok

Yolun sonu görünüyor...

HAKKIMIZDA HAYIRLISI...

EVET BİLİYORUZ

YOLUN SONU GÖRÜNÜYOR...

Alıntı

Tekrar görüşünceye dek,

Sevgiyle kalın.