Vakit gelip geçiyor. Zaman o kadar önemli ki, anlık zafiyet bile insanların ömürlerinden ömür götürüyor. Dikkatsizlik ve tedbirsizlik ise ölümle sonuçlanıyor.

Durum çok vahim.

Kim ne derse desin, sadece Türkiye açısından değil, dünyanın dört bir köşesi açısından tehlike mevcut. Kimse kendisini garantide hissetmesin. Çünkü, bu hain virüsün ne zaman nereden ve nasıl geleceği pek belli olmuyor.

2020 senesini yok farz ettik.

Mart ayında zuhur eden Covid-19 hastalığı ve o hastalığı yayan Koronavirüs belasından dolayı bugüne kadar çok badireler atlattık. Bu işin şakasının olmadığını gördük, hissettik. Yaşadık.

Zaman geldi, evlerimizde kapalı kaldık.

Zaman geldi, sokağa çıkamadık.

Zaman geldi, insanlarla, tokalaşamadık. Hala selamlaşırken bile el sıkışamıyoruz. Bir birlerimize hasretle sarılamıyoruz.

Zaman geldi, yakınlarımızın cenazelerine bile katılamaz olduk. Zaman geldi, camilerde namaz kılamaz duruma geldik. Okullar deseniz, zaten virüs ortaya çıktığı günden beri ya kapalı yada uzaktan online eğitimle devam ediyor.

İnsanların sabır sınırları zorlanıyor.

Evlerine kapalı kalan ve sokağa çıkamayan insanlarımızdan bazıları, “ekmek almaya gitme” bazıları “çerez”, bazıları ise “süt, yoğurt, tatlı almaya” gitme bahanesiyle sokağa çıkıp, o cadde senin bu sokak benim gezmelerine rağmen, pek çok kişi “bu beladan bir an önce kurtulmak için dizimizi kıralım, evimizde oturalım” düşüncesiyle kurallara uydular.

Uymaya devam ediyoruz.

Normalleşme, kısmı normalleşme, aşılama, virüse karşı bağışıklık kazanma gibi çalışmaları dört gözle izliyoruz.

“Dün dünde kaldı.

Bugün artık yeni bir şeyler söylemek lazım” diyen Mevlana misali, gözlerimizi yarına diktik. Yarın, hükümet, kabine toplantısı yapılacak. Sonra, alınacak kararlara göre, ülkemizdeki yaz sezonu şekillenecek.

İşletmeler kapalı.

Pek çok esnaf güç durumda.

Dayanma ve direnme gücü nerede ise tamamen yok oldu, gitti, bitti.

Gözümüz, kulağımız kabine toplantısında ve sonrası yapılacak olan açıklamalarda.

Hükümetten beklentilerimiz çok büyük. Kabine toplantısının bugüne kadar çektiğimiz dertlerimize, sıkıntılarımıza ilaç olmasını bekliyoruz.

Esnaf, bütün işyerlerinin açılmasını istiyor.

Vatandaşlar, sokağa çıkma kısıtlamasının hafta sonu dahil tamamen kaldırılmasını bekliyor.

Evlenecek çiftler, çocukları sünnet olacak aileler düğün salonlarının açılmasını bekliyor.

Turizm işletmecileri, vur patlasın, çal oynasın şeklinde sezonun açılmasını bekliyorlar.

Öğrenciler, okullarına kavuşmanın özlemini çekiyorlar.

Aileler, yaklaşık bir buçuk yıldır hasret kalmanın artık sona ermesini istiyorlar.

Bu liste sıralamaya göre uzayıp gider. Önemli olan, insanların sağlığı, halk sağlığı, toplum sağlığı açısından sıkıntıların çözümlenmesi.

İnsanların can derdiyle uğraşmaları yerine, gönül rahatlığı içinde toplumsal yaşantının normale dönüşmesi en büyük dileğimiz.

Güzel günler yakında diye bekliyoruz.

Yapılan uygulamalara göre, Koronavirüs günlük takip tablosuna göre, dünyadaki hastalığın yayılma hızındaki yavaşlamaya göre, galiba bu yaz sezonu için önemli ve insanların para kazanıp, rahatlayabileceği ortamların açılmasını bekliyoruz.

Bakalım ne olacak? Neler olacak? Hükümet, 1 Hazirandan itibaren, ülkemizde ne gibi önlemleri alacak?

Merakımız, bu akşam saatlerinde bitecek. Haziran ayındaki normalleşme takvimi, kim nasıl ve ne yaparak yaşantısını sürdürecek şeklindeki sorulara cevap bulacağız.

Umarım, her şey beklediğimiz gibi şen şakrak ve gönlümüzce olur.