Yama yapmaktan bıkıyor insan bir müddet sonra.

İnce düşünmekten vazgeçiyor...

Kırılmasın diye çareler aramak istemiyor.

Verdiği değerin onda birini alabilmek için kendini paralamıyor...

Yoruluyor insan

Ekabir tavırlardan...

Kendini vazgeçilmez sananlardan.

Yaptığın ilk hatada senden vazgeçebilecek kadar ucuz, basit,sıradan, şıpsevdi insanlardan...

Yoruluyor....

Oysa herşeye herkese senin için karşı durabilseydi

Eğer illa bir tercih yapacaksa senin dışındakilerden vazgeçebilseydi

Sevmek her baba yiğidin harcı değil ama

en azından senin sevdiğinin yarısını sana geri verebilseydi...

Ne ayrılık olurdu ne hüzün...

Yetersiz bakiyeleriyle sevmeye kalkanlara yüreğinin bütün hücreleriyle karşılık vermemeli insan...

Daha çok acı çekmemek

Daha çok kaybetmemek

İncinmemek

Ve huzuru bulmak için

Yeri geldiğinde vazgeçebilmeli insan...

Vazgeçilmez denen kim varsa vazgeçebilmeli...

Eli titremeden, gözünü kırpmadan vazgeçebilmeli...

Denemek ve yapabilmek için geç kalmış sayılmayız.

Şimdi hep birlikte önce kendi kıymetimizi bileceğiz.

Sonrasında kendimizi değersiz hissettiren ne varsa onlardan VAZGEÇECEĞİZ...

Bence anlaştık...

Tekrar görüşünceye dek,

Kalın sağlıcakla...