Hepimiz Türk ve Müslüman olmaktan övünüyoruz. Ayrıca, Türk kökenli olup Müslüman olmayan vatandaşlarımızda en az bizim kadar bu ülkenin huzur ve güveni, selameti için milli duygu ve düşüncelere haizdirler.

Ülkemizde son bir aydır, bölücü terör örgütü ve onun yandaşlarının hatta siyasi uzantılarının kapatılıp, terörü ciddi bir ders verilmesi ve dünya kamuoyu önünde bu kişilerin maskelerinin düşürülmesine yönelik siyasi ve diplomatik çalışmalar var. Hain PKK ve uzantıları, taşeronluk yaptıkları ve kendilerini besleyen Amerika, Almanya, Hollanda, İngiltere, İtalya gibi ülkelerin ellerine verdikleri silahlarla katliam yapmaya devam ediyorlar.

Buna dur demenin ve bu faturayı başka ülkelere ödetmenin artık vakti saati geldi de geçti bile.

Bunun için ülkemizin hem yurt içinde hem de yurt dışında sıkı bir markaj politikasıyla yaşanılanları belgeleriyle anlatması ve karşı tarafı ikna etmesi gerekiyor.

Ülkemizde yetişmiş insan gücü çok fazla. Fakat, sınırları aştığımızda bizler bu insan gücü, beyin gücünden yeterince faydalanamıyoruz. Çünkü, bir takım bürokratik engellemeler, siyasi kıskançlıklar ve ideolojik saplantılardan kurtulamadık vesselam.

Bunun için ülkemizin tanıtılması ve yurt dışında bulunan Türk soydaşlarımızın ve Türk soydaşlarımızın yaşadığı bölgelerde bulunan diğer vatandaşlarında bizlere ve ülkemize bu haklı davamızda yardımcı olmaları, kol kanat germeleri gerekiyor.

Peki, bütün bu saydıklarım nasıl olabilir?

Gayet basit. Daha önce bir takım terör guruplarının yaptığı yurt dışında okul açılması konusundaki faaliyetleri şimdi devlet eliyle Muarif Vakfı ve Mevlana Vakfı, Yunus Emre Vakfı aracılığıyla gerçekleştiriyoruz. Yani, yurt dışındaki pek çok ülkede gerek Türk kökenli gerekse Türklere sempatisi olan yüzbinlerce öğrenciyi Türkçe eğitimle eğitiyoruz. Bu bizim için büyük bir kazanç. Gurur kaynağı.

Peki, Yüksek öğretimde durum nedir?

Yurt dışına giden öğrencilerimiz nerede ise 50 binin üzerinde. Bunlar, Amkerika’dan Almanya’ya Bulgaristan’dan Kırgızistan’a, Azarbaycan’a kadar ülkelere yayılmışlar. Amaç, ülkemizde sıkıntı yaşadıkları eğitim alanlarında okuma haklarını kazanmak ve kullanmak. Hazreti Ali’nin dediği gibi, “bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum…” düşüncesiyle bu ülkelere gitmişler.

Dost ve kardeş ülkemiz Makedonya ise bu ülkedeki Türk kökenli vatandaşlarımız ve soydaşlarımızın da katkılarıyla Gostivar şehrindeki Uluslararası Vizyon Üniversitesi’ne Bakanlar Kurulu Kararıyla, nasıl ifade edebilirim, ülkemizdeki Kanun Hükmündeki Kararname ile Türk Dilinde eğitim yapma imkanını vermiş. Üniversite, Makedonça, Arnavutça, İngilizce ve Türkçe eğitim verme imkanına kavuşmuş. Ülkemizde Yüksek Öğretim Kurulu (YÖK) bu üniversiteyi tanımış. Tanınırlık vermiş. Üniversite genç ve yeni, geçmişi 5-6 yıllık bir maziye dayanıyor. Ama, bu ülkede Türk ve Müslümanlık haklarının kazanımları ve kullanılması konusunda yıllarca mücadele etmiş olan Şar-Vardar Vakfı’nın üniversitesi olduğu için Doğu Avrupa’da Türkçe Eğitim veren, belki de dünya genelinde yurt dışındaki o ülke kanunlarına göre hizmet eden ve Türkçe eğitim veren tek üniversite burası. Gurur d6uyulması ve desteklenmesi lazım. Çünkü, Türkiye, Türkçe eğitimi devlet politikası halinde uyguluyor yurt dışında.

Bizlerinde bu üniversiteye sahip çıkıp destek olmak, milli görevimizdir.

Bu Türk-İslam sentezinin Avrupa’daki temellerinin daha iyi korunması ve genişletilmesi için Türkiye adına bulunmaz bir fırsattır. Çok iyi değerlendirilmeli ve dünyanın pek çok ülkesinde de benzer şekilde açılmak istenilen üniversitelerinde bu Vizyon Üniversitesi örneğinde olduğu gibi desteklenmesi gerekmektedir. Türkiye’nin milli menfaatleri bunu gerektirir.

Gelin görün ki, işin işine kıskançlık ve bir takım ayak oyunları girmiş. Bu üniversiteye girip eğitim alan ve mezun olan öğrenciler, Yüksek Öğretim Kurulu’nun YÖK) tanınırlık belgesine istinaden gelip denklik için başvuru yapmışlar. Bazı öğrenciler ve eğitim aldıkları branş dalları için ek ders çıkarılmış. Yani, denklik verilecek. Bazı öğrenciler için de böyle bir şey olmaz, olamaz denilecek türden sonuç ortaya çıkmış. YÖK, 2015 yılında bir yönetmelik çıkarmış. Bu yönetmeliğin 7. Maddesinin 2. Fıkrasının (ç) bendinde, yurt dışı üniversite eğitimlerinin Türk dilinde yapılması yasaklanmış.

Şimdi sıkı durun. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, yurt dışı eğitim imkanları için Türkçe okulların açılması adına devlet kesesinden milyonlarca lira para harcıyor. TİKO ve Yurt Dışı Akraba Toplulukları dahil, bu kurumların bütçeleri Türkçe eğitimlerin özendirilmesi adına kullanılıyor. Hatta, okullar yapılıp, o ülkenin Eğitim Bakanlıklarına Türkçe eğitim yapılması şartıyla teslim ediliyor.

Birde, 2021 Yılı Türk Dili yılı ilan edildi. Yani, Türkçenin dünya genelinde yaygınlaştırılması ve kullanılması teşvik ediliyor. Bunun içinde devlet kesesinden milyonlar harcanıyor. Devletin bir kurumu ise “ben yurt dışındaki Türkçe eğitimi tanımam” diyor.

Buyurun buradan yakın. Güler misin, ağlar mısın?

Bu nasıl anlayış?

İzah eden yok. Ortada birde kanun yok, YÖK yönetmelik çıkarmış. Yani bir kanunun uygulanması sırasında bu şekilde hareket edeceksin diye. Arada tezatlık var. Bu işin düzeltilmesi çok basit ama, YÖK’deki bürokratlar ayak diretiyorlarmış. Bu durum doğru ise Devlet politikasına aykırı ve ters bir durum söz konusu.

Bana göre, siyasi ikbal için oturdukları koltuklarda kıskançlık krizine giren birilerinin düzmece engellenmesi var.

Devlet politikasına yönelik engellemeler var. Milli ve manevi değerlerimizin korunup, kollanmasına yönelik engellemeler var. Bu işin mevzuatı olmaz. Eğer, devlet kesesinden milyonları yurt dışı Türkçe eğitim- öğretim için harcıyorsa bu eğitim kurumuna neden engel olunuyor?

Cevabını aradığımız soru bu. Böyle bir imkanı insanlar nasıl ellerinin tersiyle itebiliyor ki?...