-Şuradan bir poşet versene…

-Koyuver bir poşete…

-Hayatım giderken çöp poşetini atmayı unutma…

-Bu poşet delik; başka birini versene…

-Yanıma poşet aldım otobüs tutar midem bulanırsa…

-Kirlilerini ayrı bir poşete koy gelirken emi yavrum…

-Eh be abicim bir poşet bulamadın mı şunları koyacak….

Bla Bla Bla…

Poşet her daim günlük hayatımızda olan ancak genellikle kurtulmak istediğimiz çer çöplerimizi,eski püskülerimizi ihale ettiğimiz bir vaz geçilmezimiz.

Bu hem çok önemli hem de çok önemsiz metayı öyle sık kullanırız ve onu öyle bir kanıksamışızdır ki...

Ama çokta ilginçtir, önemini de en çok olmadığı zamanlarda anlarız.

O yüzden hepimizin evlerinde poşet stoklarımız vardır hatta kaliteli ve sağlam olduklarını düşündüklerimizi hini hacette kullanmak üzere ayrı bir yerde saklarız.

İki yıl önce marketlerde para ile satılmaya başladığında da daha bir  anladık kıymetini.

Ama şimdilerde ki önemi bambaşka.

Poşet artık adeta bir özgürlük belgesi,bir pasaport,bir ruhsat ve ceza savıcı.

Bir tanesini eline  alan atıyor kendini caddeye,sokağa,sahile, oraya buraya alışverişe gidiyorum ayağına dolanıp duruyor ortada.

Markete gidiyorum parola olmuş işareti de poşet.

Camdan baktığımda dışarıda yirmi kişi görüyorsam istisnasız yirmi de poşet görüyorum.

Hani şu tam kapanma hadisesi bir bitse de ahali bir zamanların tombalacıları gibi ellerinde  poşetle dolaşmaktan kurtulsalar diyorum.

Gerçi bitince ne olacak sorusunun da insanı tatmin edici bir yanıtı yok ama olsun en azından tam ve kapanma sözcükleri rafa kalkacak ki o bile bir şey.

İşletme okuyanlar hemen bileceklerdir;

Ekonomide önemsiz olmanın önemi diye bir doktrin vardır.

Bu poşet te böyle bir şey.

Hem çok önemsiz hem de özgürlük kadar önemli.

Tak poşeti koluna

Bahane market olsa da herkes kendi yoluna….