Ölüm korkusuyla yaşamak,

Nasıl bir duygu ?

Bir yerlere kapatılmak,

Hatta tıkılmak nasıl KÖTÜ...

Sen insanoğlu....

İki gün kapalı duramazken,

Binlerce canlıyı,

Barınak denilen,

Ölüm kamplarına tıkabiliyorsun.

Nasıl ki şimdi ölüm korkusuyla evlere saklanıyorsan,

Ölüm korkusunu,

vücudunun en derinlerinde hissediyorsan.

Sokakta ki canlarda,

Seni görünce aynı şeyleri hissediyorlar...

Aynı duyguları....

Çünkü onların da virüsü,

SENSİN...

Zehirledin.

İşkence yaptın.

Açlığa mahkum ettin.

Yolda zevk için ezdin.

Üstünde sigara söndürdün.

kolunu bacağını kestin.

ölüm kamplarına kapatıp,

Açlıktan birbirlerini yemelerini izledin.

Dünyanın tek hakimi benim...

Dünya sadece bana ait dedin.

SONUÇ...

ŞİMDİ OTUR VE DÜŞÜN?...

Biz nerede yanlış yaptık.

Bu belalar başımızda neden var.

Sahi virüstü değil mi bu ?

Bu virüs neden var ?

Biz insanoğluna bir imtihan...

Doymadık.

Şükretmedik.

Sabretmedik.

Şimdi evlere tıkıldığımız için,

Epey boş vaktimiz var.

Hep birlikte bi düşünelim.

İnşallah bu imtihanı,

Hep birlikte geçeriz.

Aklımızı başımıza toplar,

Veeeee

BİZ NEREDE YANLIŞ YAPTIK DERİZ.

Kalalım sağlıcakla...