‘‘İyi ol ! ’’

Hayata dair tek nasihatı buydu rahmetli annemin.

‘‘İyi ol !’’

İki kelimecik.

Yaş aldıkça öğrendim ki,hayat bu iki kelimeden ibaretmiş.

Kötülük ne kadar çok kılıktaysa,iyilik yalınmış.

Çırçıplak ortada,erişemeyene Kaf Dağının ardında…

Aslında ne zor bir sorumluluk yüklemiş omuzlarıma;

Bunca kötüye bunca kötülüğe rağmen ‘’iyi’’olmamı isteyerek.

İyilik,dik durmakmış,

İyilik,yaralanmakmış,

İyilik,yoksullukmuş,

İyilik,yalnızlıkmış,

İyilik,affetmekmiş,

İyilik,koşulsuzmuş,

İyilik,karşılıksızmış,

İyilik rağmensizmiş,

İyilik,bazen ucuz çoğu zaman pahalıymış,

İyilik,borsaymış,

İyilik,ağırmış.

İyilik zorluymuş,

İyilik iyi olabilip iyi kalabilmekmiş.

Olmaya çalıştıkça daha bir anlıyor insan iyiliğin zorluğunu.

Hele iyi kalmanın zorluğunu bir ömür tüketmeden asla bilemiyor.

‘’Kötü ol’’

Deseymiş, kolaymış…

Kötü olmak için çaba göstermeye gerek yok; iyi olma yeter.

Hepimizin annesi hepimize özde aynı nasihatı verdi hiç kuşkum yok.

Eee bu kadar kötü nereden çıktı o zaman diyeceksiniz;

Dedim ya kötülük kolay.

Hiç unutmadım annemim nasihatını;

En kötü olduğumda bile…

Bu günler yine iyiliğin günleri;

Durumdan vazife çıkartmanın,insan,hayvan doğa sevgisinin değerinin ölçülemediği günler.

Bu memleketin iyi insanları

Orman yangınlarından, canlara canan olmaya kadar her nerede ve hangi iyiliğin peşinden koşturuyorsanız hepinize bin selam olsun.