Öyle günlerden geçiyoruz ki; yok geçmiyoruz öyle günlerin içinde sıkıştık kaldık ki dertler, tasalar, sıkıntılar sayılabilirlikten çıkmışlar art arda  resmi geçit yapıyorlar.

Bir bandoları eksik.

Ama herkes ölümüne masum.

Dayatılan yüzlerce yanlışın sonuçlarının doğurduğu derin sıkıntılar karşısında yetkilisi, ilgilisi, ilgisizi ellerini bağlamışlar arkalarına, bulutlara bakıp ıslık çalıyorlar.

Hiç biri oralı değil.

Yaşanılan bir sürü sorun vaka-i adiyeden.

Ayan beyan ortada olup inkar kabul etmeyenleri de sürekli gizli öznelere ihale halinde.

Ben yapmadım o yaptı, biz yapmadık onlar yaptı.

Müsebbip her defasında birileri,bazıları,onlar,şunlar,bunlar

Suçlu daima diğeri.

Suçun mağduruysa bir diğeri.

Kimler onlar ?

Malum efendim işte, kendileri…

Ata sözüdür ; ‘’Kabahat samur kürk olsa, kimse üstüne almaz.’’der.

Doğru olmasına doğru da artık değil üstüne almak bir yana yere bile serilse kimse basmıyor üstüne.

Ne olursa olsun kabahat daima başkasının.

Başkası kesmediği yerlerde yağmurun, rüzgarın, karın, sıcağın, sisin,virüsün,salgının, yolun hatta ve hatta kaderin.

Sorumluluğun fıtrata ihale edildiği bir sürü sıkıntı da var bu arada.

Kabahatten geçtim, el atmaya bile yanaşanı bile yok sorunlara.

Sanki öbürü denilen bir organizma var her şeyi o yapıyor.

Ekonomiden, siyasete, eğitimden, sağlığa akla gelebilecek her konuda koca koca açmazlar yaşanırken fatura daima öbürüne kesiliyor.

Aymaz aranıyor, kimseler aymıyor.

Eee haliyle de dayatılan tüm sıkıntılar faili meçhul kalıyor.

Bu yazıyı yazmamın nedeni Goethe’nin

‘‘Dünyada şunu fark etmek hiç de güç değil: İnsan başkalarının eksiklerini gözünün önüne getirip de bunları rahatça yermeye koyulunca kendi suçlarından kendini kolayca arınmış hissediyor’’ sözü.

Haksız mı?

Ancak bizde ki durum bu kadar masum değil.

Ayan beyan nedenleri ve müsebbipleri belli olan olaylarda bile kabahatli olan öbürü.

Artık kimse bu o öbürü o işte…

İşin traji komik yönü, herkesin bir öbürü sü olması.

-Kardeşim ne bu hıyarın fiyatı? ‘‘Valla pandemi var abi’’

-Pisa sonuçlarını gördün mü? ‘‘Çocuklar tembel azizim çocuklar tembel’’

-Oyaa halıya sütü sen mi döktün kızım? ‘‘Hayır anne kedi döktü’’

- Eşinizi dövmüşsünüz pişman mısınız? ‘‘Değilim; o kaşındı’’

-Salgın bir türlü önlemiyor ne yapmalı? ‘‘Millete anlatamıyoruz ki kardeşim’’

-Sayın vekilim şehrimizin trafik sorunu nasıl halledilecek ? ‘‘Aslında çok kolay ama bizden öncekilerin hatası’’

-Doğal afetlerde ki ki can kayıpları ile ilgili ne düşünüyorsunuz? ‘‘Fıtrat. Elden ne gelir’’

-Sayın yazar iddia ettiğiniz konuyu kimden öğrendiniz ? ondan…

-Sayın başkan bu konu ile ilgili bir saptamanız var mı? Var tabi malum kişiler…

- Ekonomiyi soracaktım izin verirseniz; ‘‘Onu dış güçlere soruver bizahmet her şeyin sorumlusu onlar’’

Vs. vs…

En uzlaşılması gereken konularda bile uzlaşmayan arayıp bulmakta bir başka yetenek.

Eğer yoksa yaratmak daha da büyük yetenek.

Hızır idi Yunus idi diyerek yakan top oynar gibi sorunlar öbürlerine atıldıkça da sonuç yaşanılanın dışına çıkamıyor.

Farkındayım bu yazı pek sıkıcı oldu

Ama ben yazmadım ki,

Klavye yazdı.

İyiymiş…