Evet, nereye gittiler?

Avlusunda su kuyusu bulunan evler vardı.

Incir

Nâr

Ayva

Erik

Dut

Kiraz

Asma Üzüm

Tavuk ve civciv olmazsa olmaz bir zenginlikdi bir çok evde .

Komşular ve ahbaplar vardı.

Birbirimizin ağzından yerdik ve her derdimizi bilirdik birbirimizin.

Misket

Yakar top

Ebelemece

Kuka

Saklambaç

Kızlı erkekli oynanan

Evcilik oyunları vardı.

Kimin kapısında acıkırsak orada doyardı karnımız.

Sabah evden çıkar gece 12 de ismimiz çığlık atılınca eve döner , niye duymuyorsun diye

ince bir fırça atılırdı , hepsi buydu.

Mis gibi hayattı kısacası herkes için.

Anneler hafif , çocuklar özgürdü.

Yaşıyorduk bu hayatı .

Ağaçlar meyveler birer birer azaldikca özgürlüğümüzden de çalındı sanki.

Sahi ya.

Nereye gitti bu kocaman hayatlar?

Bir ekrana sığdı hayatlarımız!

Yanyana oturduğumuz insanın, gözüne bakmadan günler harcayıp, oh ne güvenli

bir yaşam diye yuttuk bunu.

Alıntıdır

İşte böyle nereye gitti o güzel günler,O güzel insanlar.

Tekrar görüşünceye dek,

Sevgiyle kalın.