Tarihsel süreçleri iyi okuduğumuzda görmekteyiz ki, detaylardan hep kaçan bir toplum olduk. Dünden bugüne yeni bir yüzyıl döneminin eşiğinde olan Türkiye, yeniden yenileşme modelleri ile adeta evriliyor. Bir yanda kentleşme modellerinde yaşanan değişimler diğer yanda ekonominin yön değiştirmesi ile siyaset yeniden yerelleşti. Ulusal politikaların çok ötesinde yerel modeller küresel tercihlerin önceliği konumunda.

Kentlerin yeniden siyasi anlamda hareketlenmesi bizleri ulusal siyasette ki değişim ile yüzleştirdi. Gelinen noktada Türkiye’nin evrimsel siyasetini evrensel siyaset öznesinden çıkarmak zorundayız. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın bu konuda yürüttüğü etkin ve etnik siyasetin faydalarını önümüzdeki 20 yıl içerisinde daha iyi görüp, kavrayacağız. Turgut Özal döneminde kurulan Kafkasya ve Turan bağları bugün önemli bir eşik oluşturdu. Yine merhum Alparslan Türkeş döneminin milli şuur hareketinin güncel yansıması olan Devlet Bahçeli sayesinde Milliyetçi Hareket Partisi'nin sessizliği yıkan Ülkücü Gençlerini gururla seyrediyoruz. Elbette ülke genelinde ciddi bir memleket bütünleşmesi var. Her ne kadar Amerika merkezli eyalet sistemi ile kafalar karıştırılmak isteniyor olsa bile, Ankara ciddi bir kent ekonomi modelini sahaya sürmüş durumda.

Büyükşehirlerin yoğunlaştığı ve yozlaştığı bir dönemde yeniden kırsal kalkınma merkezli hamleleri atan Ak Parti Genel Merkez ve Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan doğru bir süreci daha başarı ile yönetiyor. Deprem, sel, kuraklık, işsizlik gibi Büyükşehirlerin kanayan yaralarını sarmanın en hızlı yolu, kırsal kalkınma. Bu anlamda Valilikler ve Kaymakamlıklarda önemli bir mihenk taşı. Kentsel dönüşüm, kentlilik bilinci, kültürel tanınırlık ve herşeyden önemlisi yerel ekonomi hamleleri ile kırsal kalkınma Türkiye'nin gelecek 50 yılını sadece 5 yılda şekillendirecek dev hamlelerden sadece biri…

***

Konunun başından yeniden başlayacak olursak eğer, bir dönem 28 Şubat ve muhtıra zulmüne uğrayan güçlü bir neslin güçlükleri nasıl yendiğini görürüz. Ve yine bu süreç içerisinde yozlaşan, yobazlaşan ya da yolunu şaşıran yok mudur? Elbette vardır, var olmaya da devam edecektir. Lakin, gelinen noktada Türkiye’nin evrimsel siyasetini evrensel siyaset olarak okumalıyız. Kısacası, Recep Tayyip Erdoğan öyle güzide bir hamle yaptı ki artık herkes muhafazakar ve herkes muhalefet!

Herkes muhafazakar çünkü, herkes kendi ideolojik yapısına göre bir tarafa ait oldu. Herkes muhalefet çünkü herkes ortak akıl ile tek doğru üzerinde uzlaşmak için mücadele ediyor. Bu varoluş Recep Tayyip Erdoğan'ın uzun vadeye yayılmış toplumsal zaferini de belgeliyor. Öyle ki, bugün Ak Parti'den 5 ayrı yeni oluşum çıksa bile hiçbirinin gücü Recep Tayyip Erdoğan'ın yeniden Başkan seçilmesini engellemeye yetmiyor. Bu şekli ile de, Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan yeni bir ders daha alıyor siyaset. Erdoğan bu formülle diyor ki, "iktidar ve muhalefeti aynı oranlarda eşit çok fazla parçaya böldüğünüzde eşitliği bozan her zaman tek sayılı bir rakamdır. Bu rakam da siyasette her daim lider gerçeğidir. Ve ben o tek haneli lider kavramının yaşadığım sürece tek temsilcisiyim."

İşte bu formül bize muhafazakar siyasetin Ortadoğu diktatörlük sisteminden Anadolu Cumhuriyet modeline yönelik olumlu değişimini gösteriyor. Yani Başkanlık sistemi ile Türkiye’nin önünde ki aşiretçilik ve kitlecilik engeli kalkmış olurken, halkın tek doğru adayı yüzde 50+1 ile ilk turda ya da ikinci turda en yüksek oranla seçmesi mümkün oluyor. Bu da bize diktatörlük ile demokrasi arasındaki muhteşem farkı ve hukuksal yansımayı aktarıyor. Bu muhafazakar siyasetin evrimi değildir de nedir? Bu modeli uzun bir süreçte hayata geçiren Recep Tayyip Erdoğan dahi bir lider değil de nedir?