Değil salgın kıyamet kopsa dahi çalışmak zorunda olan on altı milyondan fazla vatandaşımızı tenzih edersek tama benzetilen bu kapatmaya riayet eden kaç kişiyiz acaba?

Ya da toplam nüfusumuzun yüzde kaçına karşılık geliyoruz?

Yetmiş beş?

Elli?

Kırk?

Otuz beş?

Yirmi ?

Hiç tahmin yürütüp yormayın kendinizi;

Önce belediyenin kentin her yerini gösteren sokak kameraların bulunduğu web sitesine  girin bakın.

Sonra,

Gördüğünüz kalabalıklardan içlerinde göremediğiniz ama varlıklarını çok iyi bildiğiniz, hatta sizin de onlardan biri olmanız kuvvetle muhtemel olan  her türlü durumda sağduyusunu kullanıp gereğini yapanlarımızı, ne kendileri ne de virüs ile gereksiz dalaşa girmeyenlerimizi, etik değerlere saygılı durumdan vazife çıkartmayı bilenlerimizi, yasa ve yönetmelikler karşısında hassas olanlarımızı, dünya yansa hasırım yanmaz demeyenlerimizi, ortak akla ve bilimin gücüne inananlarımızı, kendilerini oyalamak için ille de kalabalıklara ihtiyaç duymayanlarımızı, okuyanlarımızı, yazanlarımızı,hobileri olanlarımızı, sanatseverlerimizi, sağlıkçılarımıza yeni cepheler açmaktan imtina edenlerimizi kısacası vatandaşlık bilinci gelişmiş içinde bulunduğumuz durumun vehametini kavrayarak hem kendilerini hem de diğer insanları korumak için kuzu kuzu evlerine kapananlarımızı çıkartın; çarpın bulduğunuz rakamı  ülkenin seksen bir ili ile.

Kaç çıktıysa onu da bölün 83 milyon 614 bin 362 kişiye

Alın size evlerinde kuzu kuzu oturanlarımızın yüzdesi.

Göremeden nasıl yapacağız bu hesaplamayı diye de hiç düşünmeyin;

fiziki gözünüzle değil gönül gözünüzle bakın kameraların gösterdiklerine yeter.

Yazının başlığına bakınca  ‘Adam artık yazacak bir şey bulamıyor; yemek tariflerine başladı’ diye düşündünüz belki ama durum öyle değil.

Hem ben bu pahalılıkta size Kuzu Kapama tarifi verecek kadar vicdansız mıyım ki?

Sözünü ettiğim  Kuzu Kapama bizler oluyoruz maalesef.

Yani salgını ciddiye alan,her akşam o malum tabloya sadece merakını gidermek için bakmayan,kendisinden başka insanların da yaşam haklarına saygılı olan ve bu uğur da kuzu kuzu evlerine kapanan bizler…

Mecburiyetleri yazgıları olarak tanımlanan ve daima mecburcu olmak zorunda bırakılanların dışında insanların ellerinde poşetlerle kendilerini sokaklara atabilmek için gösterdikleri canhıraş çabayı anlamaya çalışmaktan vaz geçtim artık.

Onlar için uygulanan para cezalarının da bir hükmü olduğuna da inanmıyorum; kaldı ki haklarında vur emri bile çıksa dahi ne sayıların da ne yüzdelerinde dişe dokunur bir azalma da olmaz diye düşünüyorum.

Demem o ki;

Toplum bilinci gelişmedikçe ne tam,ne yarım ne de  çeyrek kapanmanın hiç bir kıymeti harbiyesi yok;

Her ne kadar gelecek kuşaklar büyüklerinin bu salgını kuzu kapama yöntemi ile atlattıklarını okuduklarında çok şaşıracaklarsa da ben inanıyorum ki bu beladan sadece kuzu kuzu kapananlarımızın sayesinde kurtulabileceğiz.

Yazıyı yazarken iyice havaya girebileyim diye Tarkan’ın Kuzu Kuzu’sunu açtım.

Şimdi de havadan çıkamıyorum iyi mi?

Tek çare yazıyı kuzu kuzu bitirmek.

Kuzu kuzu ‘Kuzu Kapama’ya devam etmek…