Oysa gece ne kadar da güzel başlamıştı.. Sağdan soldan ataklarla, Sporting Lizbon’u kendi sahasına hapsetmiştik, dalga dalga yükleniyorduk Portekiz ekibinin kalesine… İlk on beş dakika içinde üç net gol girişimi vardı Beşiktaş’ın. Oyunun güzelliğini, golle taçlandırmaya ramak kalmıştı. Gol, Beşiktaş için ‘geliyorum’ demeye hazırlanırken; maçın kaderi birden değişiverdi. Kulüp takımlarımızın da ulusal takımımızın da, taçtan ya da kornerden gol yeme hastalığının nüksedeceği tuttu, her şey yolunda giderken…

Lizbon ilk olgun atağında, köşe vuruşu kazandı. Beşiktaş, altı pas içinde rakip takım kaptanı Coates’i ‘bomboş unutunca’, topu ağlarında gördü. Golün ilk şokunu atlatıp, Larin’in, ‘faul kokan’ golü ile beraberliği yakaladı Beşiktaş. Oyunu, ‘tekrardan dengeledik’ derken; yine korneden, yine ‘bomboş’ bırakılan Coates’in vuruşuyla geriye düştük…  Şampiyonlar Ligi seviyesinde mücadele eden her hangi bir takımın, köşe vuruşunda, rakip oyuncuyu, ‘bomboş’  bırakma gibi bir lüksü yok… Hadi; ‘bir talihsizlik yaşandı’ diyelim… Ancak; on iki dakika sonra, aynı golü, aynı pozisyonda, aynı oyuncudan yerse; buna’ talihsizlik’ değil, ‘becerisizlik’ denir. Beşiktaş defansı, maçın ilk on dakikası haricinde, tüm maç boyunca beceriksizdi. Lizbon, ilk yarı boyunca, üç etkili korner kullandı, üçü de –birisi penaltıdan- gol oldu. Beşiktaş defansı, maçın ilk on dakikası haricinde, tel tel döküldü deyim yerindeyse. Alex, Batshuayi, Gezzal, Pjaniç bir çok pozisyona girseler de, kâh Lizbon kalecisi, kâh kale direkleri gole izin vermeyince, mağlubiyet kaçınılmaz oldu.

Bu sonucun ardından Beşiktaş’ın, Şampiyonlar Ligi’ne devam etme ihtimali nerdeyse yok gibi. Kara Kartal, on beş gün sonra Lizbon karşısında galibiyetle tanışamazsa UEFA Avrupa Ligi için de şansını da yitirecek. Umarım on beş gün içinde, kornerde adam paylaşabilmeyi öğreniriz…