Allah sağlık ve sıhhat versin ama bu ortamda pek de sağlıklı bir çalışma yapabilmek mümkün gözükmüyor. Kısıtlama var ve bizler özel günleri bu kısıtlama altında kutlama değil de kutluyormuş gibi yapma eğiliminde günümüzü kurtarıyoruz.

Mübarek Ramazan ayı geldi. Gidiyor. Birkaç gün sonra bayram.

Kısıtlama altındayız.

Ramazanın iftar sofralarının bereketi ve geniş kitlelere dağılımını yaşayamadık. Temaşa-i Ramazan programlarından uzak kaldık.

1 Mayıs Emek ve Dayanışma Gününde resmi bayram olmasına rağmen, birlik ve beraberliğimizi sergileyemedik. İşçi Bayramını layıkıyla kutlayamadık. Kısıtlama altında kutluyormuş gibi gözüktük.

Sonra Kandiller geldi.

Kandillerde Camilere gidip gönül rahatlığı içinde bir namaz kılamadık. Dualarımızı edemedik. En önemlisi de Ramazan ayı sürecinde kılınan teravih namazları oldu. Bu sene, Pandemi salgını, Covid-19 hastalığı ve bu hastalığı bulaştıran Koronavirüs yüzünden teravih namazlarımız camilerde kılınamadı.

Sonra Anneler Günü geldi.

Daha dün annelerimizin günü idi.

Bu hayatta olanların, sağ olanların yanlarına gidip ellerini öpebilme, “bizlere dünyaya getirdiğin için çok sağol. Sana minnettarız” diyebilme imkanından yoksun kaldık.

Hasta olup şifa bekleyenlerin, yanlarına gidip, “sağlıklı ve mutlu ol anne…” diyebilme imkanımız olmadı.

Vefat edenlerin kabirlerine, mezarlarına gidemedik.

Çünkü, sokağa çıkma kısıtlaması var.

Gönül rahatlığı ve huzuru içinde, annelerimiz için senede bir gün bile olsa üzerimize düşen görevleri yerine getiremedik. Kendilerine çiçek veremedik. Aldığımız hediyeleri veremedik. Gönüllerini alamadık. Tatlı sözlerini dinleyemedik.

Hep hasret, yine de hasret içinde bir anneler günümüzü daha sözde kutladık, ama kutlayamadık.

Kısıtlama altında kutlamalar nasıl oluyor?

Tabi ki teknoloji sayesinde.

Cep telefonlarımız artık bizim için sadece sesle haberleşme ve iletişim olmaktan çıktı. Her türlü medya haberleşmesi ve gerekli teknolojileri var cep telefonlarında. Özellikle görüntülü görüşme sayesinde, insanlar özledikleri, görmek istedikleri insanları, kişileri, yerleri görebilme imkanına sahip. Çok şükür bugünleri de gördük.

Cep telefonu ile uzaktan kutlama ve görüntülü mesajlarla kutlanan bir anneler gününü daha tamamladık.

Her ne kadar onların yaptığı ve hala damağımızda tatları bulunan yemekleri, tatlıları, börek ve çörekleri özlesek de böylesi kutlamalara da çok şükür diyebilenler var.

Benim annem, babam seneler önce vefat etti. Allah rahmet eylesin. Bu nedenle, anneler gününü saygıdeğer eşim ve geçtiğimiz yıllarda anne olan kızım ile kutluyoruz.

Ama, annesi olmayan, kendileri hayatta iken evlatlarını yitiren, evlatları bu ülkemiz, vatanımız ve bayrağımız için şehit olan anneler var. Şehit anneleri. Gazi anneleri. Yetim anneleri. Belki kendileri de yetim olan ve aile sevgisinden uzak büyüyen anneler. ..

Bütün bunlar hayatın gerçekleri.

Evlat hasreti çeken annelere, Allahtan sabırlar dilerim. Vefat eden annelere Allahtan rahmet dilerim.

Anne sevgisi bambaşka. Onu tarif etmek mümkün değil.

Hayatta olan bütün annelerin, annelerimizin Anneler günü kutlu olsun. Mutlu olsun. Birlik, beraberlik içinde olmasa bile yine de hayatta olmak, yaşamak, nefes alabilmek ve bu günlere kavuşmak, kısıtlama altında olsa bile anneler gününü kutlamak mutluluk veriyor.

Annelerin ömürleri, sağlık ve uzun olsun.

Allah onları evlatlarından ayrı yaşamaya zorlamasın.

Nasip etmesin.

Cennet annelerin ayakları altındadır…..

Peygamber efendimizin bu hadisi şerifi zaten anlatılmak istenilenleri anlatıyor.