Kelimelerin çocuklar için anlamı yetişkinler için olduğundan daha büyüktür. Sözler onları güçlü kılıp kendinden emin, bağımsız ve mutlu yapabildiği kadar, zarar verip uzaklaştırabilir de.

Mümkün olduğunca asla söylemememiz gereken altı tane “tabu-cümle” Bu tür cümleler, üzüntü veren, korkak ve tedirgin eden sözlü tokatlar gibidir.

Seni sevmiyorum artık “seni gözüm görmesin” (bu: Sen artık benim çocuğum değilsin” demektir. Dünya yıkılır, paramparça olur; tekrar birleştirmesi o kadar çabuk ve kolay olmayan parçalar)  Bu kendi suçun! “Suç” kelimesi insan dilindeki en katı ve tehdit edici kavramlardan birisidir. Ayrıca, her bir durumu tek tek ele aldığınızda, kimin suçlu olduğu ne kadar önemlidir?  “Aynı baban/annen gibisin” Bu çok nadiren olumlu yönde kullanılır ve bir çocuk için tamamen anlaşılmaz bir şeydir. “Sen bunu yapamazsın, bunu beceremezsin, ben sana baştan söylemiştim. Sen bunun için daha çok küçüksün ”v.s(daha iyisi: ”Bir dene. Yardıma ihtiyacın olursa ben buradayım. Yapamazsan önemli değil”) Benim vaktim yok! “şu an daha önemli işlerim var” “bu saçmalıklarınla rahat bırak beni”. Bu cümleler, özellikle sık kullanıldıkları zaman çok zararlıdır. İletilmesi gereken mesaj daima: Her ne kadar şu an zamanım olmasa da senden gelen ve seninle ilgili her şey beni ilgilendiriyor ve sen benim için çok önemlisin.” Olmalıdır. “Seni bir türlü anlamıyorum” Lütfen bir düşünün, bu cümleyi birisi size altını çizerek, üstüne basa basa söylediğinde, nasıl bir etki yaratırdı.

Çocuğunuzu güçlü kılan altı tane” sihirli-cümle” ise şunlardır.

“Seni seviyorum ve var olduğun için çok mutluyum” (ne yaparsan yap) “Seninle o kadar çok gurur duyuyorum ki..” Bu cümleyi tabii ki de sözsüzde ifade edebilirsiniz. Örneğin yaptığı resimleri asarak, gururla fotoğraflarını göstererek, utandırıcı hikayelerini ortalıkta anlatmayarak vb.) “Sen çok güçlüsün, istediğin her şeyi başarabilirsin.” “Biz her zaman senin yanındayız. Bize ihtiyacın olduğunda sana yardımcı oluruz.” “Seni anlıyorum” (veya: Elimden geldiğince, gayret ediyorum) “Sana güveniyorum” (Tekrar tekrar hiç bıkmadan)

Çocuk bir yandan uzun vadeli bir tutumu henüz anlayamaz Yani komik veya ürkütücü, iyi veya kötü olarak algıladığı öylesine art arda dizilmiş görüntüler canlandırır ki, diğer yandan bu figürlerle kendini tamamen özdeşleştirir ve onların duygularını paylaşır. Büyük çocuklar veya yetişkinler gibi kafasında kendini filmin sahnesinden soyutlama imkanına sahip değildir.

Kendi rüyalarında olduğu gibi, çocuk her şeyi “gerçek” olarak algılar. Bu esnada her ne kadar hayata dair bir şeyler öğrense de mesafe koyamadığı için bunlara karşı korku geliştirir.