Bir gün yere bir damla bal düştü,

Küçük bir karınca geldi,

Balın tadına baktı ve gitti.

Bal hoşuna gitmişti.

Bir zaman sonra tekrar geldi,

Biraz daha yedi sonra gitmek istedi,

Ama bal lezzetli gelmişti.

Bir türlü bırakamadı.

Kendini balın lezzetine kaptırdı.

Bal damlasının içine girdi.

Ancak çıkmak isteyince buna güç yetiremedi,

Debelendikçe daha da battı.

Balın içinde can verdi...

Karınca biraz bal ile yetinseydi elbette ölmeyecekti.

Hz. Ömer der ki;

Dünya büyük bir bal damlasıdır.

Kim ondan yetecek kadarıyla iktifa ederse kurtulur.

Kim ona dalarsa,

Karınca misali battıkça batar.

İşte dünya malı da dedikleri de böyle,

Yetinmeyiz, gözümüz doymaz.

Daha fazla olsun daha iyisi olsun.

Hiç düşünmeyiz ki hepsi yalan,

Hiç düşünmeyiz ki bir varız, bir yokuz.

Kaptırırız kendimizi yalan dünyanın dümenine,

İsteriz de isteriz.

Bir günde desek ki çok şükür.

Ama olmaz insanoğluyuz,

İşte doymayız doyamayız...

Dünya malına doymayanların,

Hırslarına yenik düşenlerin,

Maalesef ki sonlarını çok gördüm.

Ya canlarından,ya mallarından oldular.

Ama hala ibret alınamayan bir dünyadayız.

Ha bir de KİBRİ tavan yapmış insanlar var.

Neyin fazla diğer insanlardan makamın mı

Öyle tepeden bakarsın...

Onlardan da çok gördük iki günde unutulan,

Kısaca...

Paraya, pula, makama tamah edenlerden,

Etme bizi Rabbim.

Ve DİYORUM Kİ...

İNSAN OLMAK BİR SANATTIR...