Kim demiş, ne zaman demiş, neden demiş, nerede demiş bilmiyorum.

Ama demiş.

‘‘İnkar genellikle teyittir’’

Demiş.

Biraz yaşanılanlara biraz da kendimizden örnek olaylara bakınca rahatlıkla görülebiliyor ki, hani boşuna da dememiş.

Şöyle bir yoklayın hafızanızı siz de hak vereceksiniz sözün sahibine.

İnkarın dozu arttıkça kırılan potlarında dozu artar genellikle.

İnkarcı bazen kendini öyle kaptırtır ki inkarını teyit eden bir cümlenin istem dışı ağızından kaçmasına engel olamaz.

Engel olamadığı gibi farkında bile olmaz.

Sonuna kadar varlığından ve gerçekliğinden emin olduğunuz hatta belgeleyebildiğiniz bir olumsuzluğun bizzat sorumlusu tarafından canhıraş bir şekilde inkar edildiği hadiselerle mutlak karşılaşmışsınızdır.

Dikkat ediniz hepsi de‘’Kim demiş’’, ’’Küllüm alan’’, ’’İftira’’,’’ İspatlamazsan şerefsizsin’’, ’’Benim abdestimden şüphem yok’’,’’ Hezeyan bunlar’’,’’Alçakça iftira’’ gibisinden girizgahlarla başlar.

Bazen inkar öyle boyutlara ulaşır ki karşınızdakinin gözleri bile ona ihanet eder ‘evet ben yaptımmm bennn’ dercesine bakmaya başlarlar. Dili, ağzı yamulduğu ile kalır.

Konunun hassasiyetine göre inkar türevlenmeye de tabi olur.

Önce yemin girer devreye baktı ki yetmiyor abanın altından sopa çıkar oda yemezse karşıda ki derhal müfteri ilan edilerek şerefsizlik ,haysiyetsizlik ,yalancılık ve hainlik moduna geçilir.

Son aşama bazen üzeri kapalı bazen de alenen küfür olur.

Hadisenin iyice evrimleşip fiziksel saldıraya dönüştüğü zamanlar da yok değildir.

Ama o olumsuzluk ne ise ortada durur, sorumlusu inkara devam ede ede zeytin yağı kıvamına ulaşır üste çıkıp oturur.

Ya da oturduğunu sanar durur.

Bunu öyle çok yaşıyoruz ki artık inkar bir hitabet sanatı bile sayılabilir.

Ayan beyan ortalıkta dolanan pek çok sorunun inkar yöntemi ile halledilir olmaya başlaması da bundandır.

Halledilmesi lafın gelişi tabii.

İşin tuhafı inkarın taraftarında da ciddi bir artış var.

Kadına pazarda 8 liralık patlıcanın ,25 liralık hamsinin etiketlerini gösterip soruyorlar fiyatlar nasıl diye; Valla çok iyi ben memnum diyor.

Demekle de kalmayıp pahalılığın olduğu konusunda derhal bir inkar mekanizması geliştiriyor.

Buradan inkar mekanizmasının algı ile de bir bağıntısı olduğu sonucu bile çıkartılabilir diye düşünüyorum.

Evet kabahat altın mintan olsa kimse giymez derler.

Bunda söylenecek bir şey yokta kabahat kabahatlikten çıkıp ulusal bir sorun haline dönüştüğünde inkar filan kar etmiyor.

Mızrak ta çuvala sığmıyor.

Ülke son yıllarda akıllara zarar pek çok olayın içerisinde debelenip dururken inkar mekanizması da fazla mesai yapıyor.

Örnek çok; Şöyle bir etrafa bakınmak yeterli.

İyi de inkar edilen ya da yönlendirilip sıyrılınmaya çalışılan onca olumsuzluk her yerde başı boş dolaşırken bunun tehlikeli sonuçları olmayacak mı?

Adaam sen de; ne olacaksa olacak kime ne?

Kimse sahiplenmediği içinde artarak yoluna devam edecek yine vicdanlar sineye çekecek.

Bir de inkarı alışkanlık haline getirenlerin normalin çok üzerinde sinirli olmaları hususu var ki,o da genellikle bu atar giderli hallerinin suçluluk duygularından kaynaklanıyor olması aslında.

Ama nihayetinde vicdan bu; ne kadar kabuk bağlamış olsa da,için için sızlıyor işte.

Allah kimseyi inkarla teyid arafında bırakmasın…