Bursaspor yine eline geçen bir fırsatı elinin tersi ile itti. Geçtiğimiz hafta Balıkesir deplasmanında alınan rahat galibiyet tüm Bursa’yı umutlandırmıştı. Herkes kaybetmiş ve yeşil beyazlı ekip kazanmıştı. Bu hafta alınacak üç puan, maçların sonuçlarına göre yeşil beyazlı ekibi bir basamak daha yukarıya taşıyacaktı. Ama olmadı, zaten böyle futbolla olamazdı da. Boşuna ‘inanmak başarmanın yarısıdır’ dememişler. Sahada inanmazsan, mücadele etmezsen, istemezsen hiç kimse sana gelip 3 puanı altın tep içerisinde sunmaz. Sunmuyor da zaten..

Maçın ilk yarısında Boluspor kalemize bir kere geldi, onda da kendi yarı sahamızda ayağımızdaki topu biz kendimiz teslim ettik ve rakipte gelip golünü attı. Baktılar ki Bursaspor’da bir şey yok. Topu ayağına alan her oyuncu etrafında 360 derece bir dönüyor, ileriye oynayacağına sürekli geriye pas yapıyor. ‘Biz bu takımı yeneriz’ deyip cesaretlendiler ve ikinci yarıda yüklenmeye başladılar. Kalemizde Çağlar gününde olmasa bunu da başaracaklardı. Allah’tan çağlar rakibe izin vermedi de yenilgi olmadı. Hoş kaçan balık yine de büyük ama hani bizimkisi züğürt tesellisi..

Burada Teknik Direktör İbrahim Üzülmez’e de bir parantez açmak istiyorum. Bu kadar kadro ile oynamak takıma sıkıntı yaşatıyor. Bir hafta önce kazanan kadroyu bozmamak lazımdı. Ali Akman hem hırslı hem de bu çocuğu top seviyor. Çünkü isteyen, mücadele eden, kısacası çalışan her zaman kazanır. Bu çocukta öyle.. Israr et şu çocukta. Özer, 5 maç yoktun ‘keşke olsaydın’ dedik. Dün akşam seni görünce ne diyeceğimizi bilemedik. Bu takımda ağırlığını koyabilecek 2-3 oyuncudan birisisin. Ama bu form durumunda bu çok zor görünüyor.

İbrahim Hoca maçtan sonra ‘inananlarla bize güvenenlerle devam edeceğiz’ dedi. Kim inanıyor kim güveniyor bilemiyorum ama inşallah bizim göremediğimiz bu oyuncuları sen daha yakınsın, görmüşsündür. Çünkü artık telafisi yok bunun.