Ah bi zengin olsam/Sana neler neler alırdım/Yaşardın gönlünce sen/Bir zengin olsaydım ben/çalışmazdık asla/Ne isterdim tanrıdan bundan başka ben

Her akşam votka rakı ve şarap/Şarkısını sana öğretirdim ben/Geçip gider kalmazdı hiç keder/ömrümüz zevk ve neşeyle dolu/Sürer giderdi hayat boyu

İşte böyle zengin olsaydım ben/Belki de böyle bir zenginlik içinde olsaydık sevgilim/Bunca rahat yine de bedbaht mutlu olmazdım ben…

Ben ve yukarı yaşlardakiler bu yazıyı okuyorlarsa içlerinden şarkıyı mırıldanmaya başlamışlardır bile.

Ah bir zengin olsam ya da orijinal adıyla If I were a rich man.

Orijinalinin sözleri daha uzun ama.

Delikanlılığım,genç adamlığım,orta yaşlılığım bu şarkıyı kimi zaman sesli kimi zaman da ıslıkla söyleyerek geçti.

İhtiyarlığımda zenginlikten umudu kestiğim için söylemiyorum artık.

Yaşadıklarım sonunda  iyice öğrendim ki insan ahla vahla şarkıyla türküyle zengin olamıyor. Hele yazıyla hiç mi hiç olamıyor aksine elindeki avucundakinden de oluyor.(Tecrübeyle sabittir)

O para denilen nesneyi kazanmak,sıklıkla da bulmak farklı bir şey; kim bilir belki de herkese özgü olmayan bir yetenek.

Bu yeteneğe sahip olanlar için,ekonomik kriz,piyasalarda ki daralma,arz talep dengesinin bozulması, kanatlı enflasyon,döviz kururlarının bir çıkıp bir inmesi(ki ülkeye sıcak para girmeden nasıl iniyorlar onu hiç aklım almıyor) filan hiç bahane değil.

Sanki memlekette  Dünya yansa hasırı yanmazgiller diye bir sosyal sınıf var.

Onlar her durum ve şeraitte zengin kalıp, daha da zengin  olmayı becerebiliyorlar.

Mesela şu habere bir bakınız;

’’Pandemi zengine yaradı; geçen yıl pandemi döneminde kısa çalışmaya geçen, işsiz kalan yoksul kesimlere 34.3 milyar TL destek sağlanırken milyonerlerin bankadaki parası 410 milyar TL arttı.’’

(…)

‘‘62 Bin Pandemi Milyonerimiz Oldu; geçen yıl salgının patlak verdiği mart ayında yılın sonuna kadar olan 9 aylık pandemi döneminde bankalarda 1 milyon lira ve üzerinde parası olan milyonerin hem sayısı arttı hem de varlıkları katlandı. BDDK verilerine göre, pandeminin henüz yeni başladığı mart ayında Türkiye'de 246 bin 136 milyoner varken aralık sonunda milyoner sayısı 308 bin 278 kişiye çıktı. Böylece pandemi döneminde milyonerler kulübüne 62 bin 142 yeni milyoner eklendi.’’

Haberin devamında bu işin nasıl olduğuna dair ayrıntılarda varda ben sinir olup okumadım.

Kim ne derse desin; ben savımda haklı olduğumu düşünüyorum. Hatta artık iyice de eminim.

Zengin olmak, zengin kalıp daha da zengin olmak kesinlikle bir yetenek işi.

Zaten sıradan bir iş olsaydı şimdi ben de çoktan parayı bulmuş bu satırları yazacağıma dağda kayak ve köfte sucuk keyfisi yapıyor olurdum. Napiim benim zenginlik vizyonumda bu kadar geniş işte. Hani adama sormuşlar ‘‘Çok zengin olsan ne yaparsın?’’diye de, o da ‘’Soğanı cücüğüyle yerim’’demiş.

O misal…

Bulmak dedim de aklıma geldi;

Galiba işin sırrı bu sözcükte.

Öyle ya; madem senelerce okuyup dirsek çürütmekle,günde on iki saat çalışmakla,tarlaya ekin ekmekle,sanat üretmekle,meslek erbabı olmakla filan zengin olunamıyor, demek ki paranın kazanılmaktan ziyade bulunması gerekiyor.

Boşuna dememişler ‘‘İş bilenin kılıç kuşananın’’diye…

Bunu demişler demesine de, her zenginliğin kaç yoksulluğu denk geldiğini demememişler nedense.

Neyse ben de zenginin parsası züğürdün klavyesini bozar deyip bitireyim yazıyı.

Çünkü bir gün parayı bulursam başkaları gibi buldumcuk olma olasılığım var ki Allah korusun.

Bir deneyeyim bakayım şarkıyı hala ıslıkla çalabiliyor muyum…

Yok; protezleri takmadan olmayacak; ıslık onlarsız çıkmıyor.

Eh be birader;

Senin nene gerek bu yaştan sonra zenginlik menginlik, para pul?

Kendin tedavülden kalktın kalkacaksın;

Otur haline şükret

Olmadı, tak protezlerini ıslık çal…