1.Lig’de maratonunun bitimine daha 14 etap varken kulüplerde kötü gidişin faturası kesilen teknik direktör sayısının 35’i bulmasına şaşıralım mı?

Türkiye'nin bir teknik adam öğütme merkezi olduğu çok zamandır biliniyor. Bir takımda birkaç sezon üst üste çalışan hocayla karşılaşıldığında 'Yüzü eskidi, artık yenisi gelsin' anlayışı bizim teknik adamlara bakışımızı yansıtan bir başka veridir.

34 hatalık maratonun hani neredeyse yarısının 3 etap fazlasını henüz tamamlandığı düşünülürse bu erozyonun daha da artacağı kesin…

Bu süreçte 35 teknik adamın kapının önüne konduğu gerçeğinden yola çıkarsak;18 kulüplü bu ligde sezon sonu her takıma en az bir hoca düşmesi çok muhtemel!

Kestirmeden söylersek; hiçbir teknik adamın başladığı sezonu bitiremeyeceğini iddia etmek sanırım kehanet olmaz…

Geriye dönüp ligin seyir defterine göz attığımızda…

Bursaspor ile birlikte Giresun, Samsun, İstanbulspor, Keçiören ve Altınordu teknik direktör konusunda istikrarı bozmayan 6 takım.                                                             Geriye kalan 12 kulüp arasında sezon başı yola çıktıkları hocalarla daha ilk virajlarda vedalaşanlar var. Hadi bunlar ‘görülen lüzum üzerine’ normal deyip geçelim...                                Ama geçemeyeceğimiz çok traji-komik örneklerde var!                                                               Mesela 20 haftada 5 kez teknik adam değişikliğine giden Ankaraspor ile aynı süreçte tam 4 farklı hocaya teslim edilen Eskişehirspor...                                                       Peki bu iki takımın, bu kadar antrenör sirkülasyonuna rağmen kaderleri değişmiş mi?

Hayır!

İkisi de hala ligin dibinde!                                                                                                     

Meşin yuvarlağın döndüğü dünya coğrafyasının her yerinde futbolun olmazsa olmazıdır teknik direktörler...

Hep tartışılır ya ‘Teknik adamın takıma etkisi nedir?’…

Kimine göre yüzde 10; kimine göre yüzde 100...

Ünlü İtalyan hoca Giovanni Trapattoni'nin yorumu ise şöyle:

‘İyi bir teknik direktörün takıma katkısı yüzde 10'dur derler.

Olabilir; ama kötü bir teknik direktörün zararı en az yüzde 50'dir!’

İşin bir başka ilginç yanı da giden 35 hocadan boşalan o koltuklar anında elde bavul kenarda bekleyen nöbetçi teknik adamlar tarafından doldurulmuş!                               

Çalıştığı kulüpten gönderilip anında bir başka takımın başına geçenler gibi absürd örneklerde var.

Eskişehir’den sonra Ankaraspor’un başına geçen Mustafa Özer ya da Balıkesir’den gönderilmesinin ardından halen Akhisar’ı çalıştıran Mesut Dilsöz gibi...
Toparlarsak; bazı teknik direktörlere Türk futbolunun ihtiyacı olabilir ama bazılarının da dik duruşa ihtiyacı var.