Eskiden pazardan birer, ikişer kilo bir şeyler alınır, anneler onu bir hafta yetirirdi..

Eskiden pirinç pilavı ayda bayramda, misafir gelince yapılırdı..

Tatlı hazır alınmazdı,anneler yapardı.

Şeker çabuk bitmesin diye az şeker koyardı.

Unu fazla elemezlerdi, hamur çok olsun diye.

Böylece fazla tüketim ve obezite kontrol altına

alınmış olurdu...

O anneler bunu yaparlarken idare edelim demişlerdi.

Ama o nesli diyabetten korumuşlardı.Turşuyu,reçeli evde hazırladıkları için katkı maddeli hiçbir şey eve girmezdi.

Eskimeden ayakkabı ve kıyafet alınmazdı.

Banyoda duran kalıp sabun bütün aileyi temizler,rengarenk jel ve şampuanlar gibi kaşıntı yapmazdı.

O anneler, çocuklar azla yetinir, vara, yoğa, babalara trip atmazlardı.

Babalar dik durur, yuvasının rızkı için dişinin, tırnağının gücüyle, yorulmak nedir bilmeden

var güçleriyle çalışırlardı.

Eşler arasında hürmet ve sadakat vardı.Onun için uzun uzun evli kalabildiler.

Çok şey kaybettik toplum olarak, çok şey.

Yeniden başarabilir miyiz ?

Bilmiyorum ...