Cumartesi günü Bursa'nın kalabalığından kaçmak için, Süleyman Güzey ve İhsan Gencal ile bir araya gelip, Selahattin Ekinci tarafından davet edildiğimiz Gemsaz'a doğru yola çıkıyoruz.

Büyükşehirlerin stresle insanı boğduğu bu hengameden birkaç saatliğine olsa da kaçmak hepimize iyi geliyor aslında.

Selahattin Ekinci eli bereketli ve misafiri bol bir dostumuz, güler yüzüyle bizleri karşılıyor. Evin bahçesinde ise masa da iki adet tavla bizi beklemekte ve bu görüntü tavla oynamayı çok seven bizleri adeta tahrik ediyor ve hemen oynamaya başlıyoruz.

Bir müddet sonra Selahattin Ekinci "yemek hazır" deyince, kalkıp sofraya geçiyoruz. Benim diyen en kral lokanta da bile bu lezzeti bulamayacağınız kelle paça çorbası ile yemeğe başlıyoruz, derken lezzetinden dolayı bir tabak daha istiyorum, şifa niyetine, ardından nefis ayarda pişmiş kavurma, cacık ve sütlaç geliyor.

Keyifli bir doyum sonrası, yeniden tavlaların başına geçip oyunun sihirli girdabına bırakıyoruz kendimizi. Kıvamında demlenmiş çaylar eşliğinde, dünyanın tüm dertlerinden sıyrılıp anı yaşamanın mutluluğu ile keyfin zirvesine çıkıyoruz.

Bir müddet sonra deniz kenarında oturup, sohbete başlıyoruz, devasa bir gemiden yük indirilmesini izliyorum arada, Yılport aralıksız bu çalışmayı yapıyor. Gemsaz'a gelip giderken devasa fabrikaları da görüyoruz, Çimtaş, ve Borusan gibi, hatta açılışlarını Süleyman Demirel yapmıştı diye hatırlıyoruz. Sanayi olmadan ülkenin eksik kalacağı kaçınılmaz bir gerçek diye düşünüyorum. Bu konuda katkı koyan lider ve işinsanlarını saygı ve rahmetle yad ediyorum.

Sahilde sohbet ederken birçok insanın geceyi orada geçireceğini anlıyoruz. Bu geçicilerin çoğu Suriyeli aileler, serinlemek için mi, yoksa evleri yok diye mi burada kaldıklarını bilemiyoruz.?

Gemsaz dernek evi kapalı durmakta deyim yerindeyse atıl bir görüntü veriyor, oysa açık olsa, çay, meşrubat ve şu satışı ile güzel gelirler kazanılabilir. Vatandaş ise ihtiyacına ulaşabilir.

Sen deniz rüzgarı adeta ruhumuza kadar bizleri serinletiyor. Sohbet ve hava gayeþ güzel derken zaman şu gibi akıyor ve gece saat üç olduğunu şaşkınlıkla öğreniyoruz. Selahattin Ekinci'ye teşekkür edip vedalaşıyor ve Bursa'nın yolunu tutuyoruz.

Eve yılıp şu, bu derken saat beş oluyor, ve derin bir uykuya dalıyorum. İste bu uykuya dalışlarda tüm dünyaya güvenmek zorunda kalıp kendini uymayanlara emanet ediyorsun.

Derinlerden çok tanıdık bir ses duyuyorum ve içli içli bir melodi ile.

"Sevda yüklü kervanlar

Senin kapından geçer

Aşk şarabı içenler

Yarın derdine düşer.

Bu han garip yatağı

Bülbül derdim ortağı

Aşkın söyletir beni, feryat, feryat

Dilim söyletir beni feryat, feryat."

Beynimin ve ruhumun en derin köşelerine kadar inen bu muhteşem şarkı Müslüm baba'dan elbette ve benim telefon müziğim. Biran da hayal aleminden silkinip telefona bakıyorum.

Arayan Salih Sukas.

-Alo abi nerdesin ya!

-Evdeyim!

-Rıfatın amcası vefat etmişti cenazeye gidelim.

-Peki tamam hemen hazırlanıyorum.

Salih Sukas ile buluşup İnegöl, Boğazköy'e doğru yola çıkıyoruz, dün gece Gemsaz, bugün İnegöl Boğazköydeyiz. Rıfat Haliç ebediyete intikal eden amcası Merhum Mehmet Haliç 90 yaşındaymış, şöyle sorma şansımız olsaydı " Mehmet amca doksan yaşındasın bugüne kadar ne anladın hayattan?" Cevabı eminiz ki "hiç" Olurdu. Mehmet amcaya rahmet diliyorum.

Yeğenleri, Rıfat Haliç, Bahri Haliç, Adem Haliç, Hakan Sunan ve torunu Fatih Haliç'e sabır diliyorum.

Cenazeye katılan Demokrat partililer eski il yöneticisi Salih Sukas, Gürsu eski ilçe başkanı Hasan Arat, Kestel ve Gürsu da görev yapan Mustafa Armağan, Gürsu ilçe başkan vekili İbrahim Arslantaş katıldılar.

İnsan hayatı dediğimiz böyle birşey işte, bir varmış, bir yokmuş, dün gece Gemsaz'da bu gün İnegöl, Boğazköy'de cenazedeyiz. Ebediyete intikal edenlere rahmet, sevenlerine sabır dilemekten hariç yapacak başka bir şeyimiz yok.

Dünyada en az günahı işleyerek gidebilmek en güzeli, ne mutlu bunu başarabilene.