3 maçlık kayıp serisinin ardından Denizli’den 3 puanla dönen Bursaspor’un bu galibiyeti puan cetveli için de yeni bir anons mu?

Öyle ya üçte üç yapıp sonrasında da üçte sıfır çekerek istikrar ve istatistiki verilerini alt-üst eden bir takımın bundan sonra ligde nasıl bir seyir izleyeceğini kestirmek güç...

Şu bir gerçek ki; Bursa’daki 4-1’lik Samsun galibiyeti de dâhil ‘Sezonun En İyi Bursaspor’unu izledik pazar akşamı Denizli’de.

Maçın kaderini belirleyen esas faktör iki takım arasındaki fiziksel farktı.

Ancak Özcan Bizati’nin hakkını da vermek gerek. 4’lü savunmadan vazgeçip üçlüye dönerken, en uçtaki Tim Matavz’ın arkasına Bruno-İsmail Yüksek-Burak Altıparmak’ı koyması ve de en önemlisi Elton Acolatse’ye özgürlük tanıyarak sağda-solda serbest oynatması skorda ve de sonuçta etkin oldu.

Hep söylüyorum, maçları dizilişler değil, oyuncular kazanıyor.

Sevgili hocamızın bu oyun kurgusu ‘az zorlayan, yakın oynamayan’ bir stil. Bu da Bursaspor’un maç genelinde neredeyse hiç zorlanmadan vitesi elinde tutmasını sağladı.

Elton başta olmak üzere Hasan Ayaroğlu ile Mert Yılmaz ve Taha Altıkardeş’deki gelişen dinçliğe iyimser gözle bakarken, sezon başından beri ‘enerji ortalaması değişmeyen’ adamları işaret etmezsek hak yemiş oluruz:

Biri Massimo Bruno diğeri de Namık Alaskarov... 

İkisi de pozisyonun başlangıcıyla bitişi arasında zerre kadar kaçak dövüşmüyor! Maça nasıl başladılarsa tempodan hiç feragat etmeden aynı performansla oyunu bitiriyorlar... Rakibe bıçkın pres koyuyorlar, geriye adam kaçırsalar da onu kovalayıp kaptırdıkları topu geri almanın uğraşını veriyorlar. Hiç beklenmedik anlarda çıkarttıkları sürpriz şutlarla rakip kaleleri yokluyorlar.

İkisinden de toplamda 7 gol 6 asist...

Daha ne olsun?

Sonuçta Timsah’ın Denizli’den gülerek dönüp rakiplere ve de sevenlerine "Merak etmeyin buradayım" mesajı vermesi, kalan haftaların heyecanı için iyi bir ipucu. Kazanmak güveni getirir, takımın iddiasını sıcak tutar.

Ne var ki; "Yeniden" demek adına yine bir seri yakalamaları gerekiyor.