Lise yıllarının öğrencilik hayatında ayrı bir yeri, ayrı bir özelliği vardır. Gençlik dönemine girişin adeta ilk adımlarıdır lise çağları. Hocaların davranışları, ders notları, arkadaşlık ilişkileri durmadan gündeme getirilir öğrenciler arasında.
Ben liseyi İnegöl’de tamamladım. O zamanki adı ile İnegöl Lisesi idi. Lisemiz o dönemde kabuğunu kırmış, kendini aşmış ve ülkemize birçok değerli insanı armağan etmiştir. Çok sayıda öğretmen, bilim insanı, akademisyen, mühendis, doktor, avukat, yönetici ve çeşitli dallarda yetişmiş insanlara adeta ana kucağı gibi yarenlik etmiş, onları bu topluma faydalar sağlayan bireyler haline getirmiştir.
Üstelik İnegöl Lisesi o dönemlerde Türkiye’nin en tanınmış liseleri arasında olmamasına rağmen ülkemizin önde gelen lise ve dengi okul öğrencileri ile başa baş rekabet edecek niteliklere sahip öğrenciler yetiştirmiştir.
O yıllar gerçekten çok farklı bir sosyolojik dönemin yansımasıydı adeta. İnegöl Lisesi’nde eğitimimize devam ederken okula büyük bir heyecanla giderdik. Biz sabahçı idik. Sabahtan öğlene kadar ders görürdük. Sabahları uyandığımızda hazırlıklarımızı yaptıktan sonra okula gitmek üzere yollara koyulurduk İnegöl’ün sisli sokaklarında. Tabii ki okula gitmek için otobüs falan beklemezdik. Küçük bir kentte yaşadığımızdan okul, birçok öğrenci için yürüme mesafesinde idi. Herkes evinin konumuna göre mahalle aralarındaki sokaklardan geçerek ana cadde olan Atatürk Caddesinde yoğunluk oluştururdu. Ve sonrasında okula giriş. Hepimizin kendine göre hayalleri, umutları, beklentileri vardı doğal olarak gençlik yıllarında. İletişim yakın arkadaşlarla yüz yüze sohbet etmekten ibaretti. İnternet, bilgisayar, cep telefonu ve benzeri teknolojik olanaklar yoktu o dönemde. Annelerimiz, geleneksel yaşam tarzını sürdürürdü evlerimizde. Yamalı çoraplarımızı diker, üstümüzü başımızı kontrol eder ve uygunsuz gördüğü bir nokta varsa uyarır, hatırlatmada bulunurdu.
Eğitim sistemi şimdikinden oldukça farklı bir yapıda idi. Lise ikinci sınıfta fen ve edebiyat bölümleri vardı. Lise üçte ise fen bölümleri ikiye ayrılıyordu: Matematik ve Tabii Bilimler olarak. Bizim sınıf matematik grubu idi. İnegöl Lisesi 6 Matematik sınıfı diye adlandırıldı.
1976 yılı, 6 Matematik sınıfının mezuniyet yılıydı. O dönemde okulumuzdan mezun olduk. Ve daha sonrasında su gibi akıp giden yıllar. Şimdiki iletişim imkânları bulunmadığından arkadaşlar arasında iletişimler kesildi ve yıllar yılları kovaladı. Bir de baktık ki yaş 60’ı geçmiş. İnsan merak etmiyor değildi; acaba arkadaşlarımız şimdi nerelerdedir, neler yapıyorlardır diye.
Sonuçta İnegöl’de ikamet eden arkadaşlarımızın girişimi ile teknoloji imdadımıza yetişti. Bazı arkadaşlar bir araya gelerek bir iletişim ağı oluşturdu. Ve neticede çok güzel bir tablo çıktı ortaya. Elektronik ortamda da olsa birbirimizi bulduk. Neredeyse bütün sınıf bir araya geldi onca yıl sonra. Çok mutlu olduk hepimiz. Şimdi sabah kalkar kalkmaz günaydın mesajları yağıyor grupta. Paylaşımlar yapılıyor, eski anılar, eski günler canlandırılıyor hafızalarda. Sanki 17 yaşın heyecanını yaşıyoruz. Kimimiz halen İnegöl’de, kimimiz ise Bursa, İstanbul, Konya, Ankara ve İzmir’de sürdürüyor yaşam mücadelesini. Sadece kaybettiğimiz 2 arkadaşımızın hüznü var içimizde. Keşke onlar da aramızda olabilseydi diyoruz. Ancak hayat bu işte, her şey istenildiği gibi olmuyor maalesef. Allah’tan kendilerine rahmet diliyorum.
Aslında bu konuda yazacak çok şey var. Zamanı gelince diğer ayrıntılara da değineceğiz.
Burada açmak istediğim bir paragraf daha var; İnegöl Lisesi’nin hazin bir şekilde yok edilişi. Evet, yok edilişi diyorum çünkü bu üzücü tablo tüm mezunlara vurulmuş bir darbe gibi duruyor. Onca mezun insanın anıları, sevinçli, hüzünlü diğer hatıraları, yaşanmış güzel arkadaşlık hikâyelerinin adeta yok sayılması. Oysa kendi bünyesindeki bir tarihtir İnegöl Lisesi. Tuhaf nedenlerle anlaşılmaz biçimde ortadan kaldırılışı.
Şimdi İnegöl Lisesi’nin tekrar açılması için 6 Matematik mezunlarının da kuvvetli biçimde destek verdiği bir kamuoyu oluşuyor İnegöl’de. Ve bu kamuoyu tüm yetkililere sesleniyor: “Lisemizi geri istiyoruz”.
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
Hamdi DİLMENLER
Bir lise hikâyesi
Lise yıllarının öğrencilik hayatında ayrı bir yeri, ayrı bir özelliği vardır. Gençlik dönemine girişin adeta ilk adımlarıdır lise çağları. Hocaların davranışları, ders notları, arkadaşlık ilişkileri durmadan gündeme getirilir öğrenciler arasında.
Ben liseyi İnegöl’de tamamladım. O zamanki adı ile İnegöl Lisesi idi. Lisemiz o dönemde kabuğunu kırmış, kendini aşmış ve ülkemize birçok değerli insanı armağan etmiştir. Çok sayıda öğretmen, bilim insanı, akademisyen, mühendis, doktor, avukat, yönetici ve çeşitli dallarda yetişmiş insanlara adeta ana kucağı gibi yarenlik etmiş, onları bu topluma faydalar sağlayan bireyler haline getirmiştir.
Üstelik İnegöl Lisesi o dönemlerde Türkiye’nin en tanınmış liseleri arasında olmamasına rağmen ülkemizin önde gelen lise ve dengi okul öğrencileri ile başa baş rekabet edecek niteliklere sahip öğrenciler yetiştirmiştir.
O yıllar gerçekten çok farklı bir sosyolojik dönemin yansımasıydı adeta. İnegöl Lisesi’nde eğitimimize devam ederken okula büyük bir heyecanla giderdik. Biz sabahçı idik. Sabahtan öğlene kadar ders görürdük. Sabahları uyandığımızda hazırlıklarımızı yaptıktan sonra okula gitmek üzere yollara koyulurduk İnegöl’ün sisli sokaklarında. Tabii ki okula gitmek için otobüs falan beklemezdik. Küçük bir kentte yaşadığımızdan okul, birçok öğrenci için yürüme mesafesinde idi. Herkes evinin konumuna göre mahalle aralarındaki sokaklardan geçerek ana cadde olan Atatürk Caddesinde yoğunluk oluştururdu. Ve sonrasında okula giriş. Hepimizin kendine göre hayalleri, umutları, beklentileri vardı doğal olarak gençlik yıllarında. İletişim yakın arkadaşlarla yüz yüze sohbet etmekten ibaretti. İnternet, bilgisayar, cep telefonu ve benzeri teknolojik olanaklar yoktu o dönemde. Annelerimiz, geleneksel yaşam tarzını sürdürürdü evlerimizde. Yamalı çoraplarımızı diker, üstümüzü başımızı kontrol eder ve uygunsuz gördüğü bir nokta varsa uyarır, hatırlatmada bulunurdu.
Eğitim sistemi şimdikinden oldukça farklı bir yapıda idi. Lise ikinci sınıfta fen ve edebiyat bölümleri vardı. Lise üçte ise fen bölümleri ikiye ayrılıyordu: Matematik ve Tabii Bilimler olarak. Bizim sınıf matematik grubu idi. İnegöl Lisesi 6 Matematik sınıfı diye adlandırıldı.
1976 yılı, 6 Matematik sınıfının mezuniyet yılıydı. O dönemde okulumuzdan mezun olduk. Ve daha sonrasında su gibi akıp giden yıllar. Şimdiki iletişim imkânları bulunmadığından arkadaşlar arasında iletişimler kesildi ve yıllar yılları kovaladı. Bir de baktık ki yaş 60’ı geçmiş. İnsan merak etmiyor değildi; acaba arkadaşlarımız şimdi nerelerdedir, neler yapıyorlardır diye.
Sonuçta İnegöl’de ikamet eden arkadaşlarımızın girişimi ile teknoloji imdadımıza yetişti. Bazı arkadaşlar bir araya gelerek bir iletişim ağı oluşturdu. Ve neticede çok güzel bir tablo çıktı ortaya. Elektronik ortamda da olsa birbirimizi bulduk. Neredeyse bütün sınıf bir araya geldi onca yıl sonra. Çok mutlu olduk hepimiz. Şimdi sabah kalkar kalkmaz günaydın mesajları yağıyor grupta. Paylaşımlar yapılıyor, eski anılar, eski günler canlandırılıyor hafızalarda. Sanki 17 yaşın heyecanını yaşıyoruz. Kimimiz halen İnegöl’de, kimimiz ise Bursa, İstanbul, Konya, Ankara ve İzmir’de sürdürüyor yaşam mücadelesini. Sadece kaybettiğimiz 2 arkadaşımızın hüznü var içimizde. Keşke onlar da aramızda olabilseydi diyoruz. Ancak hayat bu işte, her şey istenildiği gibi olmuyor maalesef. Allah’tan kendilerine rahmet diliyorum.
Aslında bu konuda yazacak çok şey var. Zamanı gelince diğer ayrıntılara da değineceğiz.
Burada açmak istediğim bir paragraf daha var; İnegöl Lisesi’nin hazin bir şekilde yok edilişi. Evet, yok edilişi diyorum çünkü bu üzücü tablo tüm mezunlara vurulmuş bir darbe gibi duruyor. Onca mezun insanın anıları, sevinçli, hüzünlü diğer hatıraları, yaşanmış güzel arkadaşlık hikâyelerinin adeta yok sayılması. Oysa kendi bünyesindeki bir tarihtir İnegöl Lisesi. Tuhaf nedenlerle anlaşılmaz biçimde ortadan kaldırılışı.
Şimdi İnegöl Lisesi’nin tekrar açılması için 6 Matematik mezunlarının da kuvvetli biçimde destek verdiği bir kamuoyu oluşuyor İnegöl’de. Ve bu kamuoyu tüm yetkililere sesleniyor: “Lisemizi geri istiyoruz”.