Yine yürekler ağızda; nabızlar tavanda bir maça tanık olduk. Ne var ki; Bandırma’da son düdük çaldığında Türk futbolunun ulu çınarı ‘Bursaspor’ un son nefesi verip mevta olduğuna da tanık olduk...
Hani demişler ya gökyüzünde bütün yıldızlar sönse de; biri parlar... İşte o ‘umut yıldızıdır’... Ya ona tutunursun, ya da yok olursun...
Bir umut uğruna ekran başına geçen ya da dün olduğu gibi100 kilometre yolu tepip Bandırma 17 Eylül Stadı’nın duvarları arkasında titreşen...
Boynunda ip ayağının altında her an tekmelenmeye hazır iskemledeki idam mahkûmu gibi… İzmir, Ankara, Eyüp’ten gelecek özgürlük haberlerini bekleyen Yeşil Beyaz sevdalısı...
Sözün özü bizler gibi gözler sahada, kulaklar ise eski radyo günlerinde olduğu gibi rakiplerin diğer kentlerde oynayacakları maçlarda...
Anlaşılacağı gibi dün göz/kulak/beyin maksimum çalışmak zorundaydı.
Böylesine kritik bir oyunda daha maçın başında 1 dakika içinde kalesinde iki gol birden gören takım olur mu?
Olur; o takımın adı Bursaspor!
Peki; devre biterken 1 dakika içinde attığı iki golle dengeyi sağlayan takım olur mu?
Olur; işte o takımın adı da Bursaspor!
Karşılaşmaların ilerleyen süreçlerinde diğer statlardan gelen haberlerle bir ara Bursaspor’a yeşilden önceki sarı ışık yanınca umuda giden o karanlık yol birden aydınlanıverdi.
Ne var ki; bu maç böyle biter, aylardır çekilen bu eziyetler unutulur gider diye düşünürken...
Bandırma’nın peş peşe gelen iki golü ile skor 4-2 oldu; bu sonuçla da Bursaspor’un TFF 1. Lig’deki hayatı son buldu!
Elimiz yazmaya dilimiz söylemeye varmıyor; yüreğimiz yanarak, gözyaşlarımızı içimize akıtarak ‘Başsağlığı’ yayınlamak bize bir kez daha nasip oldu...
1 Haziran 1963’te… Akın- Acar -Çelik-İstiklal-Pınar isimli 5 kardeşin birleşmesiyle doğan…
Renklerini Bursa Ovası’nın yeşili ile Uludağ’ın kar beyazından alan…
Yıllar geçtikçe kartopu gibi yuvarlanarak çığa dönüşen dev camiası ile…
Binlerce yürekte karşılıksız sevdası ile devasa bir kentin vazgeçilmezi olan…
Müzesine koyduğu nice kupaları 2010’da Süper Lig şampiyonluğu ile taçlandıran…
Son üç yıldır yakasına yapışıp kronik hal alan hastalığına tüm uyarılara rağmen…
Ehil olmayanlarca geç teşhis/yanlış tedavi nedeniyle çare bulunamayan…
BURSASPORUMUZ…
Haftalardır girdiği bitkisel hayattan kurtulamayıp Bandırma’da son nefesini vermiştir.
Başımız sağ olsun.
SEVENLERİ…
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
Mustafa ÖZKESKİN
BAŞIMIZ SAĞOLSUN!
Yine yürekler ağızda; nabızlar tavanda bir maça tanık olduk. Ne var ki; Bandırma’da son düdük çaldığında Türk futbolunun ulu çınarı ‘Bursaspor’ un son nefesi verip mevta olduğuna da tanık olduk...
Hani demişler ya gökyüzünde bütün yıldızlar sönse de; biri parlar... İşte o ‘umut yıldızıdır’... Ya ona tutunursun, ya da yok olursun...
Bir umut uğruna ekran başına geçen ya da dün olduğu gibi100 kilometre yolu tepip Bandırma 17 Eylül Stadı’nın duvarları arkasında titreşen...
Boynunda ip ayağının altında her an tekmelenmeye hazır iskemledeki idam mahkûmu gibi…
İzmir, Ankara, Eyüp’ten gelecek özgürlük haberlerini bekleyen Yeşil Beyaz sevdalısı...
Sözün özü bizler gibi gözler sahada, kulaklar ise eski radyo günlerinde olduğu gibi rakiplerin diğer kentlerde oynayacakları maçlarda...
Anlaşılacağı gibi dün göz/kulak/beyin maksimum çalışmak zorundaydı.
Böylesine kritik bir oyunda daha maçın başında 1 dakika içinde kalesinde iki gol birden gören takım olur mu?
Olur; o takımın adı Bursaspor!
Peki; devre biterken 1 dakika içinde attığı iki golle dengeyi sağlayan takım olur mu?
Olur; işte o takımın adı da Bursaspor!
Karşılaşmaların ilerleyen süreçlerinde diğer statlardan gelen haberlerle bir ara Bursaspor’a yeşilden önceki sarı ışık yanınca umuda giden o karanlık yol birden aydınlanıverdi.
Ne var ki; bu maç böyle biter, aylardır çekilen bu eziyetler unutulur gider diye düşünürken...
Bandırma’nın peş peşe gelen iki golü ile skor 4-2 oldu; bu sonuçla da Bursaspor’un TFF 1. Lig’deki hayatı son buldu!
Elimiz yazmaya dilimiz söylemeye varmıyor; yüreğimiz yanarak, gözyaşlarımızı içimize akıtarak ‘Başsağlığı’ yayınlamak bize bir kez daha nasip oldu...
1 Haziran 1963’te…
Akın- Acar -Çelik-İstiklal-Pınar isimli 5 kardeşin birleşmesiyle doğan…
Renklerini Bursa Ovası’nın yeşili ile Uludağ’ın kar beyazından alan…
Yıllar geçtikçe kartopu gibi yuvarlanarak çığa dönüşen dev camiası ile…
Binlerce yürekte karşılıksız sevdası ile devasa bir kentin vazgeçilmezi olan…
Müzesine koyduğu nice kupaları 2010’da Süper Lig şampiyonluğu ile taçlandıran…
Son üç yıldır yakasına yapışıp kronik hal alan hastalığına tüm uyarılara rağmen…
Ehil olmayanlarca geç teşhis/yanlış tedavi nedeniyle çare bulunamayan…
BURSASPORUMUZ…
Haftalardır girdiği bitkisel hayattan kurtulamayıp Bandırma’da son nefesini vermiştir.
Başımız sağ olsun.
SEVENLERİ…