İnsanlık adına bir başka insana karşı işlenen en büyük suçlardan birisi de haksız kazançtır. Yani, bir kişi, hak etmediği yerde elindeki malı, mülkü satarken ederinden çok daha yüksek ve fahiş fiyatla satıp, başkasının sırtından kendisine geçim sağlaması.

Bu konuda ülkemizde çok değişik olaylara tanık oluyoruz.

Mesela, tarihimizde anlatılagelen Sülün Osman meselesi var. Hani, Boğaz Köprüsünü “benim” diyerek başkalarına satmaya kalkıştığı söylenilen zat-ı muhterem.

Buna benzer o kadar çok olay var ki, sahte vekaletnamelerle kamu kurum ve kuruluşlarında iş yapanlar, bazı bürokrat tanıdıkları nedeniyle başkasına ait malı mülkü kendi üzerlerine geçirenlerin haberlerinin yer aldığı olaylara kadar, pek çok örnek var çevremizde.

Bu olaylara eklenilen ve insanların yaşayabilmesi, beslenebilmesi adına tüketmek zorunda kaldıkları gıda ürünleri fiyatlarındaki fahiş artışlar. Ülkemizi yöneten siyasetin gündeminde bu konu var. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, bu olaylarla ilgili gerekeni yapacaklarını açıkladı. Ufak tefek bir takım değişiklikler gözlendi ama genelde yükselen fiyatlar bir türlü aşağıya inmiyor.

Hep alıştık durduk.

Sürekli de yazıyoruz.

Mesela, tarlada kilosu 50 kuruş olan domatesin bizim soframıza neden 4 liraya geldiğini. Arada tam tamına yedi kat fiyat farkı var.

İşte bu durumu izah etmek güç.

İzah edenler var. Aracılar, Komisyoncular. Kendilerine yönelik eleştiri getirildiğinde ise “biz taş mı yiyeceğiz?” diye soru sormayı hiç mi hiç ihmal etmiyorlar.

Bakın, tarladan 50 kuruşu alınan domatesi taşıyan kamyonun mazot parası litrede 7 lira civarında imiş. Yani, domatesin kilosunun tam 14 katı yüksekliğinde. Birde, hamaliye parası, depolama parası, indirme bindirme, yolda geçen zaman. Şoför, sürücü parası, şoförlerin kamyona yük indirilip bindirilirken yaptıkları harcamalar, barınma, otel giderleri vs. hepsi bir kilo domatesin fiyatının üzerine ekleniyor.

Bunun yanı sıra, ülkemizde yap-işlet-devlet veya kamu ortaklığı sıfatıyla yapılan yollar var. Kamyonların bu yollardan geçmeleri halinde ödenen ücretlerde domates fiyatlarına yükleniyor.

O zaman, 50 kuruşluk domates soframıza gelene kadar fiyatı 4 liraya yükseliyor.

Gıda komisyoncularının anlattıkları ve fiyatlarla ilgili olarak ekonomik göstergelere göre ifade ettikleri söylemler bunlar. Sonra tekrar ekliyorlar, “biz taş mı yiyeceğiz?” Yani, kendi komisyonlarını minimum düzeyde hesaplıyorlar. Taş yememek için.

Satıcılar bakkal, marketlerdeki bu fiyatı maliyetin altında olarak gösteriyorlar. Konuşuyorlar.

Tabi, maliyet hesabı ile üreticinin alın teri döküp yetiştirdiği bir ürün olan domatesin tarladan sofraya gelene kadar fiyatının yüzde yedi yüz oranlı artması, ekonomik hesaplarda bir sıkıntı veya yanlışlık olduğunun göstergesidir.

Bu durum, bugün ortaya çıkan bir konu değil.

Hangi iktidar olursa olsun, zamanı geldiğinde domatesin fiyatı, soğan, patatesin fiyatı, elmanın, armudun fiyatları hep böylesine fahiş oranlı artışla geliyor karşımıza.

Yapılması gereken nedir?

Bir başka deyimle, bizim ülkemizde yaşanılan bu meyve-sebze ve gıda maddeleriyle ilgili fiyat artışlarına karşı komşu ülkelerimiz neler yapıyorlar?

Nasıl önlem alıyorlar?

İşte, çözümün başlamasına yönelik atılacak adımların başlangıcı bu.

Biz ise senelerdir TBMM gündeminde bir Hal Yasası ismi verilen kanunu bekletiyoruz.

Neden?

Siyasilerin hem iktidar hem de muhalefet olarak verdikleri cevap yok. Yine ülkemizde böylesine yüksek gıda fiyatları, meyve ve sebze fiyatlarının tartışıldığı bir ortamda gündem değiştirme, sorunun çözümüne başlandığı imajı verilmesi adına böyle bir tasarı hazırlanıp, meclis gündemine getirildi.

Geliş o geliş.

Bekleyip dursun. Zamanı, sırası ne zaman gelecek? İşte bu konuda kimse bilgi veremiyor. Sadece klasik cevaplarla, “üzerinde çalışılıyor. En iyisi ve en mükemmelini hazırlama adına caba sarf ediliyor. “

Aradan birkaç tane seçim geçti.

Hala beklemedeyiz.

Bugünlerde yine market, Pazar fiyatları, gıda fiyatları üzerindeki iddialar, söylemler ayyuka çıktı.

Aynı söylemleri yine dinlemeye başladık.