Uzun süredir uzmanları dinliyor,hekim arkadaşlarıma danışıyor şu dördüncü doz aşının ne menem bir şey olduğunu anlamaya çalıyordum.

‘Dum’ diyorum çünkü,geçtiğimiz Pazar günü hanım e-nabızdan hepimizi dördüncü tura çağıran randevuyu alınca anlamaktan vaz geçtim ve Yaradan’a sığınıp ailecek dördüncü aşılarımızı olduk.

Dolayısı ile artık salgın sürecinde ki bilinmezlik okyanusunda kendimize  yeni bir rota çizerek seyrüsefere aşı x dört koordinatları ile devam edeceğiz.

Bizde her hangi bir konunun tevatürlerle sarıp sarmalanarak özünü yitirmesi ve son tahlilde doğruluğunun yanlışlığından,yanlışlığının doğruluğundan utanır hale gelmesi ve kısa sürede işin içinden çıkılamayacak kadar karışıp kalması teamüldür ya, burada da öyle oldu işte.

Hiç kimsenin hadisenin bütününe dair elle tutulur bir bilgisi yok; otorite geçinenler dahil kime sorsanız ya da kime mikrofon uzatılırsa cümleye bence diye başlıyor, …ceğini …cağını düşünüyorum diye bitiriyor.

Hadise tahminlere ve olasılıklara saplanıp kalınca da ortada ganyan misali yorumlar cirit atıyor.

Önce tekli ile başladık,sonra ikili devamında üçlü şimdi de dörtlü.

Malum ganyan kazanacağı tahmin edilen at için alınan bilete deniliyor, burada da kazanacak at bizi koronadan tamamen kurtaracak aşı dozu dersem çok ta abartmış olmam sanırım.

Birde bizim gibi ilk ikiyi Çin işi,ikinci ikiliyi Alman menşeyli aşı olup vücutlarında aşı kokteyli ile dolaşanlar var da fiili duruma bakınca o konuya girmenin de pek yararı yok.

Son tahlilde hala meydanda bir kesinlikte yok; aşı(lar)o onu dedi,bu şunu dedi mealinden açıklama(ma)larla sürüp gidiyor.

Kısacası Korona ile iki yıla yaklaşan bir süreçte tahminlere dayalı tespitlerle savaşılmaya çalışıyor.

Hepimizin kafası karman çorman.

Velhasıl tevatür bir tedavi biçimi olmaya devam ediyor coğrafyamızda.

Yazının burasında aşının 4.levelinde dikkatimi çeken hususa da değinmek isterim…

Uygulamanın yapıldığı Onkoloji Hastanesinde bizden başka aşı olmak için gelen sadece dört kişi vardı.

Tabii durum, insanlar aşı olmaktan vaz  geçmişler gibi mesnetsiz bir genellemeye tabi tutulamaz ama yine de bu konuda kalabalıklara hatta kuyruklara alışmış biri olarak dikkatimi çekti.

Hele Bursa’nın salgında lider olduğu haberlerini duyunca arada ki tezatı düşündürüp daha bir ilgimi çekti.

Ez cümle;

Gidişat göz önüne alınırsa bu salgın meselesi daha üç-beş yıl gündem dışı gündemlerimizin en başında seyretmeye devam edecek zaar.

Aşı ganyanı da ölümle kumara evrilerek sürecek gibi.

Dikkat ettim de son zamanlarda yazılarımı ‘‘Konu uzun yer kısa’’ gibisinden cümlelerle bitiriyorum.

Bu yazı içinde aynı bahaneyi ileri süreceğim de henüz bir iki paragraflık yer kalmışken aşı günü tanık olduğum bir güzelliği sizinle paylaşmadan son noktayı koymayayım.

Çocukluğundan beri aşı olmaktan hiç hazzetmeyen ama diyabet yüzünden yedi yıldır kendisine günde dört kez insülin iğnesi yapmak zorunda kalan, sevmediği otunda burnunun dibinde bittiği birisi olarak pazar günü muhatapları ile kurduğu içten ve olması gerektiği kadar ölçülü mesafeli davranışlarından dolayı aşılarımızı yapan  Dilara Hemşireye köşemden ayrı bir teşekkür etmek isterim.

Kendisi ile olan barışıklığını kafası zaten karmaşık ve için için de korku dolu insanlara yansıtması, aşı olmak için gelenleri en azından o anlık tedirginliklerinden uzaklaştırarak işini zarafet dolu bir profesyonellikle yapması bana göre rol modellik göstergesi idi.

Keşke onu Fark Yaratanlar Final Töreninden önce tanısaydım da, sahnede de tebrik edebilseydim.

Neyse eminim böyle devam ettiği sürece mesleğini icra ederken yarattığı fark bir gün birileri tarafından da fark edilecektir.

Yolu ve bahtı açık olsun hemşire kızımızın…