Ben çok yoruldum Anne
Çocuk yaştan beri çalışmaktan,
Sürekli başarmak zorunda olmaktan,
Çocukluğumda bulamadığım,
Sevgiyi aramaktan.
Fedakar olursam,ben yaparım diye koşturursam,
Belki sevilirim diye,
Beklemekten yoruldum Anne.

Geriye dönüp baktığımda,
Zamanın çok hızlı geçtiği,
Her şeyin değiştiği,
Geçmişten şikayetçiyken,
Geçmişi arar olmuşum Anne.
Her yerim yara bere ama en çok,ta
Kalbim Anne.

İnsanlar iyice garip oldu.
Hayvan sever, beslersin Deli derler.
İnsanları sevmeye çalışırsın çıkar peşinde derler.
Her yer çok kalabalık,
Ama ben çok yalnızım Anne.

Keşke o eski evimiz hala olsaydı,
Ben yine çatı arasına saklansam,
Saatlerce eski eşyaların arasında,
Uzanıp yatsam hayaller kursaydım.
Burada hayal de kurulmuyor,
Her şey öyle gerçek öyle zor ki.
Büyümek iyi değilmiş Anne.

Sevdiklerim bir,bir gidiyor.
Birinin yası bitmeden diğerinin başlıyor.
Hele bazı acılar öyle ağır ki,
Nefesim kesiliyor dayanamıyorum,
Anne...

Ben büyüdüm,
ACILARIM,DERTLERİM ÇOK BÜYÜDÜ.
DÜNYA YAŞANILASI DEĞİL...
Ben ne yapayım ?
Bunca şeye nasıl dayanayım ?
Hadi söyle ANNE...

Bu hafta,da böyle olsun.
Yollarınız hep açık olsun.
Sevgi,şefkat hep sizinle olsun.
Kalın sağlıcakla...