Zirve mücadelesinde bizim için çok önemli olan 3 puanı kaptık. Komşumuz Eskişehir ile çıktığımız karşılaşmada kötü futbolu Kubilay ve Latolevichi’nin golleriyle pozitife çevirmeyi bildik. Anadolu derbisine yakışan mücadele olmasa da galibiyetle sevindik. Gençler ellerinden geleni yaptı ama sanki konsantre olmakta zorlanıyor gibiydiler. Belki de lig başladıktan sonra en çok eleştirilen 2 futbolcunun golleriyle sevinmek de ayrı bir ironiydi Onca eleştiriye rağmen iki futbolcu takımlarına katkı koymayı bildi. Onlar adına da umarım güzel günlerin başlangıcı olur bu goller. Hem onlar  motive olur hem de biz sevinmeye devam ederiz. Lato füzesiyle şimdiden yılın golüne aday oldu bile.

Sahada Akhisar maçındaki futbolu arasa da gözlerimiz, olanla yetinmek zorunda kaldık. Elbette zirve yolunda alınan her galibiyetin önemi büyük. Lakin sahada  eksik bir şeyler olduğu da aşikardı. Yeni transferlerin uyum sorunu mu, yoksa gençlerin yapılan övgülerin altında kalmak istemeyip, kendilerini ispata çalışmaları mı bilemiyorum sıkıntı vardı. Gençlere daha sabırlı olmalıyız. Pişiyorlar, kızardıkça daha da lezzetli oyun izleyeceğimizden kuşkum yok. E onların işi o kadar da kolay değil. Abileri öyle bir yük bıraktı ki sırtlarına. Ezilmemek ve yok olup gitmemek için direniyorlar. 3 haftada o yükle dizlerinin üzerine kalkabilmeyi başardılar. Ve içimden bir ses bu kez olacak diyor. Bu çocuklar bu yükten kurtulup dimdik ayağa da kalkacaklar. Buna gönülden inanıyorum. Yeter ki bu sinerji bozulmasın.  Yalçın Koşukavak'ın yönetimindeki bu takım zirveye layık olduğu yere çıkacak.

Lige -6 puanla başlamak zorunda kalan ve zor günler yaşayan Eskişehirspor adına da üzüldüm. Umarım en kısa zamanda toparlanır ve hak ettiği yere gelir. Ama bizim galibiyet serisi yakalayıp ait olmadığımız bu lige veda etmemiz şart. O nedenle kusura bakma komşu. Taraftarlar da kendi özeleştirilerini yapıyor onlar da küllerinden yeniden doğuyor sanki. Takım güzel futbol oynadıkça ve galibiyet aldıkça sinerji buluşması yaşanıyor. Ve ortaya çıkan tablo gerçekten muazzam oluyor. Taraftar ve takım arasındaki bağın yeniden kurulması umut verici. İnşallah bu bağ, zirveye kadar yara almadan devam eder. Bir de küfürlü tezahüratlardan uzak durmayı başardınız mı değmeyin keyfimize. Onları çöpe atın, yeni sloganlar keşfedin. Eminim yeni ruha yeni heyecanla sloganlar bulmakta zorlanmayacaksınız.

TİMSAH YÜRÜYÜŞÜ

Süper ligde iken de düştükten sonra da hoşnut olmadığım bir konudan bahsetmek istiyorum. Gol sevinçlerinden sonra yapılmaya çalışılan timsah yürüyüşü ne yazık ki doğru değil. Gençler bir şeyler yapmaya çalışıyor lakin, geçmişimizde önemli bir yeri olan bu simge yürüyüşün doğru yapılmasının gerekli olduğuna inananlardanım. Şimdi "aman tek derdimiz buydu" dediğinizi duyar gibiyim. Ama gerçekten önemsenerek yapılmalı. Bu önemi hak ediyor. Çünkü bu gol sevinci camiaya rahmetli Mususi'nin bir nevi mirası. Bu nedenle gereken gibi yapılmasını önemsiyorum. Elbette katılmayabilirsiniz ama bir işi yapıyorsanız eğer yalap şalap değil hakkını vererek yapmalısınız. Bu da pozitif bir eleştiri olarak aklınızın bir köşesinde dursun.

Bildiğiniz gibi Mususi, Uganda tarihinin Avrupa'ya transfer olan ilk futbolcusuydu. Bu sevinçte Intertoto kupasında attığı beraberlik golünden sonra geldi. Yere çömelerek dizlerinin üzerinde yürümeye başladı. Ve O'nun hemen arkasında diğer futbolcular dizildi. Birbirlerinin ayak bileklerinden tutarak yürümeye başladılar. Ve böylece Timsah Yürüyüşü doğdu. O yürüyüş adeta çılgınlık halini almıştı. Ta ki İbrahim Yazıcı'nın ölümüne dek. Ondan sonra başkanlık koltuğuna oturan bütün isimler Bursaspor'un hızla kan kaybetmesine neden oldular. Ve ruhla beraber her şey bir bir yok olurken timsah yürüyüşü de o yok olanlarda biriydi. Şimdi gençlerle yenide zirve yürüyüşü yaparken timsahın şahlanışına doğru yapılan timsah yürüyüşü çok yakışır. Sevgili genç futbolcu kardeşlerim lütfen bu gol sevincini öğrenin ve doğru şekilde yapın. Rahmetli Mususi'nin anısına çok anlamlı olmaz mı? Ne dersiniz?