Herkes bir şeyler konuşuyor,

Doğru ya da yanlış.

Ama tek doğru ortalık yangın yeriyken bile birlik olamamamız.

Acınası halde insanoğlu.

Lütfen herkes bir silkelensin kendine gelsin hey millet…

Burası dünya…

Buradan sadece geçiyoruz.

Malın mülkün çoluğun çocuğun hiç biri senin değil…

Çıplak geldik, çıplak gideceğiz.

Senin olan sadece imanın,yaptığın iyilikler,yanına götüreceğin tek şey Allah razı olsun iyi insandı hakkım helal olsun yani aldığın helallik.

Ah bunu bir öğrensek ne mal kavgası,ne mülk,ne makam,ne mevki inanın hiç biri kalmayacak.

Dilerim ki çok geç öğrenmez kimse .

Geç kalmaktan hep korkarım.

Yaşadığım çok acı veren kayıplar var hayatımda.

Gencecik toprağa koyduklarım.

Allah yaşatmasın ama yaşayan beni çok iyi anlar.

Siz toprağa gömdüğünüz sevdiklerinizi, çok özlediğiniz için rüyalarınıza gelsin diye ilaç alıp uyudunuz mu ?

İlaç mı neden ?

Çabuk uyanmayayım rüyam çok uzun sürsün,onunla daha fazla vakit geçireyim diye.

İşte her şey bu kadar acımasızken,

Zaman (anlarla)sınırlıyken,

Çok mu zor insan olmak.

El ele verip kardeşçe bu güzelim vatanda yaşamak.

Kaybedilen her şey hepimizin… ağaç bizim,orman bizim,dereler,denizler bizim.

Cayır cayır yanan hayvanlar onlarda  bir can tıpkı senin benim gibi,

Onlarında canı yanıyor,

Onlarında yavruları bir yuvaları var tıpkı senin benim gibi.

Bu dünya hepimizin.

Herkes birbirinden farklıdır bunu kabul etmek gerekir.

Düşüncesi,hisleri,planları,tuttuğu takım,siyasi görüşleri işte biz insanoğlu bunun bilincinde olarak, kırmadan üzmeden,el ele vererek bu zor günlerden ancak birlikte sıyrılabiliriz.

Bir elin nesi var şaklat bakalım tek elini ses çıkıyor mu ?

Getir diğer elini şimdi vur birbirine nasıl bir ses gür değil mi ?

İşte birlik beraberliğin en basit örneği.

Diyeceğim o ki nacizane,

ÖNCE VATAN…

Sonra CAN

Şimdi bırakalım kişisel hırslarımızı,

El ele kardeşçe yaşamaya bakalım.

Bu acılar öğretemeyecekse hala bize insan olmayı,

Çok yazık derim.

Ben çok şükür öğrendim.

İnanın çektiğim acılar ve kayıpları bilmek istemezsiniz.

Belki nefsim böyle terbiye oldu bilemiyorum.

Her acıdan,her kayıptan dersler çıkararak hayat yolumuza devam edelim derim.

Benim fikrim bu…

 Büyük laf ettiysem,

AFFOLA…

Şimdi kalın sağlıcakla,

Kalın sevgiyle dostlukla,