Belki bayraklar yarıya inmedi ama inanıyorum ki milletçe gönüller yas tutuyor.

Sözün bittiği, bıçağın kemiğe dayandığı yerdeyiz.

Söz konusu vatansa, namussa gerisi teferruattır elbette.

Ama kalleşçe arkadan vurulduk, sırtımızdan hançerlendik bir kez daha.

Tam güvendik diyoruz, yeni bir aldatmaca ve ihanet…

Öfkemiz de ondan.

Aramızdaki alçaklar olmasa biz bize yeteriz de, menfaatleri uğruna hareket eden namussuzlar girmiş hayatımıza.

Ateş düştüğü yeri yakıyor şüphesiz.

36 şehidimizin acısı analarında, babalarında, yarlarında 3 gün, 3 yıl değil ömürleri boyunca devam edecek.

Aynı öncekiler gibi onlar da şerefli, vatanı için canını feda eden, namuslu şehitler olarak anılacaklar.

Vay şerefsizlerin, namussuzların, sevdiğini satanların, hainlerin haline…

Onlar da cezalarını görecekler elbette…

Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün “Vatan sevgisi ruhları kurtaran en kuvvetli rüzgârdır” ifadesini hatırlayıp, yazımızı Milli şairimiz, İstiklal Marşımızın yazarı Mehmet Akif Ersoy’un bana göre sonsuz sevgiyi de ifade eden “Vatan için ölmekse kaderim, böyle kaderin ellerinden öperim” sözüyle bitirelim…