Öyle bir güne uyandık ki ananın evlada, evladın anaya faydası olmayan, tıpkı anlatılanlar gibi, hani kıyamet günü dedikleri tamda öyle bir gün.

Öyle büyük acı ki kalbim sızlıyor acımın tarifi yok.

Elden bişey gelmemesi kadar herhalde kötü bişey yoktur.

Ben böyle hissediyorum.

Her kurtarılan can sanki anam, babam, kardeşim, çocuğum gibi mutlu ediyor beni.

Çoğumuzun da böyle hissettiğini düşünüyorum.

Hani 20 günlük çıkan bebek var ya yüreğimin ta derinlerine işledi, hem sevinci hem yalnız kaldığı için acısı.

Hangi birini saysam ki.

Ve o canlar için günlerdir canla başla çalışan kendi hayatlarını riske atarak bir can daha çıkarayım derken su bile içmeyen o baş tacı arama kurtarma ekiplerimiz iyi ki varlar.

Burada özellikle o sokaklarda dövdüğünüz canlar var ya onlardan söz etmek etmek istiyorum.

Hani o dövdüğünüz,bir lokma ekmeği çok gördüğünüz, zehirlediğiniz, kurşuna dizdiğiniz,

o köpek dedikleriniz, bazı insanlardan daha faydalı inşallah anlaşılmıştır.

Görün bakın kaç canın yerlerini buldular.

Ayakları yaralanmalarına rağmen sarılıp bandajlayıp hala can aramak için enkazdalar.

Siz onlar için neler yapıyorsunuz? Bunu şimdi iyice düşünün derim.

Ben bunları yazarken 6. Gündü ve hala güzel haberler geliyordu

çok şükür.

Hiç bir zaman umudunu kaybetmeyeceksin derler ya işte o sözü doğrulayan şeyler oluyor ve inşallahta olmaya devam edecek.

Hani deriz ya iyi düşün iyi olsun. Ben hep iyi düşünürüm,iyi de olacak inşallah, inanıyorum ki bir çok can daha kurtulacak.

Çok acılı olduğumuz için diyeceklerimide kafamda toparlayamıyorum.

Şimdilik bu kadar olsun.

Rabbim tüm insanlığı korusun

Allah sevdiklerimizi ve o toprak altından beklediklerimizi sağ salim nasip etsin.