Sivil Gündem öğretti bana gazetenin nasıl çıktığını.

Deliler gibi söyleşiden söyleşiye koşup, konuştuklarımı sabahlara kadar yazmayı, on altı sayfayı da okunsun diye ilmek ilmek işlemeyi, grafikerlerin başlarına bela olmayı, en sonunda mizanpajı kendim yapmak sevdasına kapılıp ağır programlarla çöken bilgisayarımı kucaklayıp kucaklayıp tamirciye götürmeyi, abone bulabilmek için otobüs başta olmak üzere bilumum ulaşım vasıtasına abone olmayı, her nüshada matbaa arayıp maliyeti düşürmek için düşen tansiyonumla kanka olmayı, güncel olsun tekrara düşmesin diye onlarca derneğin etkinliğine katılıp sonunda katılıp kalmayı, dağıtım için kendimi dağıtmayı, elime aldığım her sayıda yeniden baba olmanın sevincini yaşamayı

Ve gazeteciliğin mutfağında sadece kendi olanaklarımla pişip dibim tutmadan elimin mürekkep karasını alnıma bulaştırmadan, bir işin çırağı olmadan ustası olamazsın sözünün her sözcüğünü sindire sindire öğrenmeyi, basın camiasının ısrarla görmezden gelip ancak tek gözü ile uzaktan uzaktan izlediği bir gazeteyi marka yapabilmeyi son tahlilde gazeteci olup gazeteci kalabilmeyi…

Sivil Gündem iki yıldır baskıdan görsele dönüşse de bana öyle çok şey öğretti ki.

Para kazandıramadı ama parayla asla ölçülemeyecek denli değerli  ‘’benim İnsanlarım’’ı hayatıma kattı. Bu günkü zenginliğimi armağan etti.

Kimisini  satırlarda tanıdım insanlarımın yüzünü görmeden satırlarla sevdim. Öyle ki fiziken tanışmamızın yıllar aldığını bildiğim arkadaşlarım var.

Biri de Bursa Haber Gazetesi’nin sekiz yıllık emektarı son döneminde de sorumlu yazı işleri müdürü sevgili Caner Evyapan.

Caner dün itibarı ile hayatında yeni bir dönem açmak üzere hepimize veda etti.

Artık onun insanlığından bize bıraktığı çalışma azminden hayranı olduğum efendiliğinden dem vuracağız bu kara yağız delikanlı aklımıza geldiğinde.

Sosyal medyada ki veda paylaşımına baktım da, ne çok seveni varmış. Bendeniz de onunla fiziksel olarak tanışmadan katıldım bu kervana.

Sanırım birbirimizin varlığımızdan haberdar olduğumuzdan yaklaşık üç yıl sonra kesişti yollarımız. İşin güzel yanı sanki o yıllar boyu hiç ayrılmamış iki arkadaş gibi hissettik kendimizi.

Bursa Haber Gazetesi benim için hep özel oldu ve özel kaldı. Okurlarımla onun kapısını açması sayesinde çok daha sıkı bir iletişim kurdum. Bu özelliği bana yaşatan gazete yönetiminin yanı sıra Caner Evyapan idi.

Ne zaman ben geldim desem hoşgeldinle karşıladı.

Gün oldu köşe sınırlarını zorlayan uzun yazılar yazdım; sormadı bastı.

Gün oldu yitirdiklerime yas tuttum klavyem düştü; sıkılmadı bekledi.

Gün oldu benim insanlarımı anlattım; bana ne senin insanlarından demedi.

Destek oldu köşeme, satırlarıma hakkı geçti.

Şimdi hayatının yeni bir evresinde yoluna devam edecek. Sevgi ekip sevgi biçtiği gazetesi ve arkadaşları onu anarlarken gözlerinin içi gülecek.

Ben kendimce veda etmek istedim yüzlerce yazıyı paylaştığım köşemden bu adam gibi delikanlıya,

Yolun açık olsun evlat;

Umduğuna uğrayasın…