Geçen hafta evde kaybedilen bir Eskişehir maçı var. Bursasporlu oyuncular ceplerinde, üstünde 3 puan yazan kredi kartını saha içine düşürdüler…
Kabul lig uzun soluklu ama kendimce bundan sonraki kayıplar krediyi bitirir diye düşündüğüm için açıkça söyleyeyim; yaslı gidilen Osmanlı deplasmanından şen dönmek konusunda endişeliydim.
Başkent temsilcisi son 11 haftada ancak bir kez kazanabilen, Eskişehir ile birlikte bu ligin en fazla yenilen(10) iki takımından biriydi.
Futbolda üst üste gelen kayıplar bir takımı psikolojik olarak zorlar. Bu bizim ülkemize özgü değil, dünya futbolunda da böyle…
Yeşil Beyazlı konuk ekip oyunun henüz 5. dakikasında golü buldu. Aslında Bursaspor bulmadı, Özer buldurdu! Hurmacı kardeş Traore’nin alnının ortasına öyle bir top yolladı ki, hani Malili golü yapamasaydı takım arkadaşına çok ayıp olacaktı. Zaten o da böyle düşünmüş olmalı ki; iki taksitte de olsa meşin yuvarlağı ağlara yolladı.
Merthan’ın skoru dengeleyen jeneriklik yarım röveşatasının ardından uzatmada yine duran toptan gelen Atakan’ın takımını öne geçiren golü Ankaragücülü kardeşlerle omuz omuza maçı seyreden Yeşil Beyaz sevdalılarına kârlı havada buz kestirdi.
İkinci yarıda bambaşka bir Bursaspor vardı sahada…
Top rakipteyken alan daralttılar, müthiş bir futbol oynama iştahıyla maça sarıldılar nitekim de arkaya düştükleri maçı kopara kopara kazandılar.
Mesela Özer’in 20 metreden attığı oyunu kolaya getiren bir frikik golü var, bir daha belki kendi bile zor atar. Topu herkes gibi ben de ağlarda gördüm, kaleci Ahmet sadece seyretti.
Timsah’ı karlı havada kâra geçiren Recep’in golü doğru zamanda doğru yerde bulunmanın mükâfatıydı…
Son düdüğün çalmasına saniyeler kala Sheu’nun meşin yuvarlağı ağlarla buluşturması ise tipik bir kaymaklı ekmek kadayıfı tadındaydı.
Öyle bir gol attı ki, hani derler ya, parçalaya parçalaya, yırta yırta…
Böyle hep beraber düşünüp, hep beraber oynayabilen bir takımın oyuncularına tek tek methiye yazmak ama Özer Hurmacı’nın hakkını vermezsek ayıp ederiz.
Özer bu takımın hakikaten şimendiferi. Arkadaşlarını peşine taktı, takımı götürüyor. Tabii ki gözden kaçmasın. Girişte de söyledik ya; yarış uzun soluklu ama yol ufak ufak kısalmaya başladı.
Dün akşam başkentte geçen haftanın telafisi yapıldı ama bundan sonrasına pek müsaade yok. Hele hele ligin boyu cüce kaldığı zaman kayba hiç tahammül yok. Kaldı ki, yapılacak bir şey de yok.
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
Mustafa ÖZKESKİN
Yaslı gitti şen döndü
Geçen hafta evde kaybedilen bir Eskişehir maçı var. Bursasporlu oyuncular ceplerinde, üstünde 3 puan yazan kredi kartını saha içine düşürdüler…
Kabul lig uzun soluklu ama kendimce bundan sonraki kayıplar krediyi bitirir diye düşündüğüm için açıkça söyleyeyim; yaslı gidilen Osmanlı deplasmanından şen dönmek konusunda endişeliydim.
Başkent temsilcisi son 11 haftada ancak bir kez kazanabilen, Eskişehir ile birlikte bu ligin en fazla yenilen(10) iki takımından biriydi.
Futbolda üst üste gelen kayıplar bir takımı psikolojik olarak zorlar. Bu bizim ülkemize özgü değil, dünya futbolunda da böyle…
Yeşil Beyazlı konuk ekip oyunun henüz 5. dakikasında golü buldu. Aslında Bursaspor bulmadı, Özer buldurdu! Hurmacı kardeş Traore’nin alnının ortasına öyle bir top yolladı ki, hani Malili golü yapamasaydı takım arkadaşına çok ayıp olacaktı. Zaten o da böyle düşünmüş olmalı ki; iki taksitte de olsa meşin yuvarlağı ağlara yolladı.
Merthan’ın skoru dengeleyen jeneriklik yarım röveşatasının ardından uzatmada yine duran toptan gelen Atakan’ın takımını öne geçiren golü Ankaragücülü kardeşlerle omuz omuza maçı seyreden Yeşil Beyaz sevdalılarına kârlı havada buz kestirdi.
İkinci yarıda bambaşka bir Bursaspor vardı sahada…
Top rakipteyken alan daralttılar, müthiş bir futbol oynama iştahıyla maça sarıldılar nitekim de arkaya düştükleri maçı kopara kopara kazandılar.
Mesela Özer’in 20 metreden attığı oyunu kolaya getiren bir frikik golü var, bir daha belki kendi bile zor atar. Topu herkes gibi ben de ağlarda gördüm, kaleci Ahmet sadece seyretti.
Timsah’ı karlı havada kâra geçiren Recep’in golü doğru zamanda doğru yerde bulunmanın mükâfatıydı…
Son düdüğün çalmasına saniyeler kala Sheu’nun meşin yuvarlağı ağlarla buluşturması ise tipik bir kaymaklı ekmek kadayıfı tadındaydı.
Öyle bir gol attı ki, hani derler ya, parçalaya parçalaya, yırta yırta…
Böyle hep beraber düşünüp, hep beraber oynayabilen bir takımın oyuncularına tek tek methiye yazmak ama Özer Hurmacı’nın hakkını vermezsek ayıp ederiz.
Özer bu takımın hakikaten şimendiferi. Arkadaşlarını peşine taktı, takımı götürüyor. Tabii ki gözden kaçmasın. Girişte de söyledik ya; yarış uzun soluklu ama yol ufak ufak kısalmaya başladı.
Dün akşam başkentte geçen haftanın telafisi yapıldı ama bundan sonrasına pek müsaade yok. Hele hele ligin boyu cüce kaldığı zaman kayba hiç tahammül yok. Kaldı ki, yapılacak bir şey de yok.