Geçen hafta tarım ve hayvancılığın ekonomimiz için önemine değinmiştik.

Bugün ise Cumhuriyetimizin 100. yılı hedefleri doğrultusunda yapılması gereken planlı çalışmaları ele alacağız.

Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı 2023 yılında tarımsal üretimin 150 milyar dolar, ihracatın ise 30 milyar dolar olmasını öngörüyor.

Bunun için;

Tarımda kalite standartları ve gıda güvenliği önem kazanacak, bu sebeple işletme sayısı azalırken kapasite ve kalite artacak,

Planlanan düzenlemeler sayesinde dış pazarlarda ürünlerin rekabet şansı artacak, özellikle yaş meyve sebzeler önem kazanacak,

Organize hayvancılık bölgeleri oluşturulacak, sözleşmeli üretim ve organik tarım ön plana çıkacak,

Devletin ar-ge yatırımlarına yaptığı destek artacak, yatırımcıların büyük çoğunluğu yüksek teknolojili tarımsal faaliyetlere yönelecek.

Tabii ki bunlar hedefler...

Bu hedeflere ulaşma noktasında diğer alanlarda olduğu gibi tarım ve hayvancılık sektörüne yönelik de Kalkınma Bakanlığı’nın bilhassa planlama aşamasında çalışmaları bulunuyor.

İşte bu çalışmalar arasında yer alan 2014-2018 yıllarını kapsayan Onuncu Kalkınma Planı çerçevesinde “Tarım Arazilerinin Sürdürülebilir Kullanımı Çalışma Grubu Raporu” ile “Hayvancılık Özel İhtisas Komisyonu Raporu” geçtiğimiz günlerde yayınladı.

Geniş bir durum analizine yer verilen bu raporlarda gelecekte yapılması gereken çalışmalar da şu şekilde belirtiliyor;

Tarımsal yapıda arzu edilen iyileşmelerin sağlanabilmesi için tarım arazilerinin parçalanmalarının önlenmesine ilişkin düzenlemelerle birlikte, işleyen bir tarım arazisi piyasasının da tesis edilmesi elzemdir.

Bu bakımdan, tarım arazilerinin alımı, satımı ile bu konuda kredi temini, ortakçılık, kiracılık işlerinin düzenlenmesini ve arazilerin üretime yönlendirilmesini sağlamak amacıyla ihtiyaç duyulan yasal ve kurumsal düzenlemelerin gerçekleştirilmesi gerekmektedir.

Raporda, “Her geçen gün azalmakta olan toprak kaynaklarının korumasına önem verilmesinin kalkınma programlarının başarısını artıracağı muhakkaktır” denirken, ülkemizde tarımsal üretimin öneminin kentsel büyümenin gücüne karşı koyamadığına vurgu yapılıp, mevzuatın yetersizliğine, ranta dayalı yerel yönetim politikalarına, kent ekolojisi kavramının Türkiye’deki planlama ve uygulama eksikliğine, ilgililerin dar sektörel bakış açıları nedeniyle bütüncül ve tutarlı politikalar geliştiremediklerine dikkat çekiliyor.

SWOT analizinde ise, toprak kaynaklarının ve çevrenin korunmasına yönelik artan duyarlılık, çevreye duyarlı tarımsal üretimin teşvik edilmesini amaçlayan desteklerin artması, tarım sektöründe özel kesim yatırımlarının artması güçlü yönler olarak belirtilirken, yerleşim alanlarının sürekli ve aşırı büyümesi ile tarım arazilerinin yapılaşma baskısı altında kalması, tarım dışı kullanım talepleri için alternatif alanlar yaratılamaması, iklim değişikliği, küresel ısınma, çölleşme ve erozyon, kırdan kente hızlı göç, yeraltı su kaynaklarının emniyetli kullanım seviyesinin aşılması, tarıma dayalı sanayinin kurulmasında toprak ve su kaynaklarının sürdürülebilir kullanımı hususunun tam olarak gözetilmemesi ile artan amaç dışı kullanım talepler de tehditler olarak sıralanıyor.

Raporda ayrıca, rekabet gücü yüksek üretim, tarımda etkinlik ve gıda güvenliği, enerji güvenliği, ulaştırma ve lojistik çevre, kentleşme ve afet yönetimi, doğal kaynakların verimli kullanılması, bölgesel gelişmişlik farklarının azaltılması ve kırsal kalkınma ile beşeri sermayenin güçlendirilmesi için de eylem planları öneriliyor.

Araştırmamızın son bölümünü önümüzdeki yazımızda tamamlarken bilhassa hayvancılık sektörü üzerinde duracağız.