Malum;

Başımız da son derece ciddi bir bela var.

Öyle bir bela ki,düşmanı görmek olanaksız.

Sadece varlığını ve yıkıcı gücünü biliyoruz.

Mutlaka bulunacak ama şimdilik onu bertaraf edecek silahlara da henüz sahip değiliz.

İşin daha da vahim tarafı (elbette kesinlikle istem dışı olsa da) bu görünmez düşmanın icraatlarına kolaylaştırıcı olma olasılığımız.

Dünya teyakkuzu geçti çırpınıyor artık.

Ancak ben bu konu da en şanslı ülkelerden biri olduğumuzu düşünüyorum.

Düşmanın adının konduğu andan itibaren sağlık bakanlığı ve ayırım yapmaksızın tüm sağlıkçılarımız hadiseyi son derece ciddiye alarak kalıcı önlemler almaya başladılar.

Ve bunu vatandaşlarını asla paniğe sevk etmeden,sürekli bilgilendirerek ve virüsten korunma yöntemlerini öğreterek her geçen daha da iyi başarıyorlar.

Böylesi durumlarda toplum dinamiklerini,teamülleri,inanç gereklerini,sosyal dengeleri koruyarak radikal tedbirler almanın ne denli zor olduğunu çoğumuz iyi biliriz.

Sonu ve varacağı nokta hesaplanmadan yapılabilecek hatalı girişimlerin topluma ve alışılagelmiş dengelere  ana sorundan daha fazla zarar verme olasılığı da her zaman geçerlidir.

İşte bu yüzden alınan önlemlerin arkasında durarak ilgililerin desteklenmesi gerekliliğini düşünüyorum.

Çünkü bu güne dek atılan her adım mantık çerçevesi içerisinde kaldı ve nihai hedefe odaklandı.

Evet konu çeşitli spekülasyonlara açık ve virüs hakkında bilim insanlarınca yapılan onlarca eleştiri ve açıklama var olmasına var da,

Sezarın hakkını Sezara vermemekte en azından küstahlık olur.

Gelelim yazının başlığına;

Nitelemeyi ben de bir sosyal medya paylaşımında gördüm.

Çokta ilgimi çekti.

Ne demek bu sosyal mesafelendirme?

Aslında adı üzerinde;

İnsanların toplu olarak birlikte bulundukları ve birbirlerine virüs bulaştırma olasılıklarının kuvvetli olduğu bir durumda,o toplulukları seyrelterek hatta engelleyerek riski en aza indirme çabası.

Bu bağlamda bizim ülkemizde de tedbirler alındı;

Okullar ve üniversiteler süreli olarak tatil edildi,spor müsabakalarının izleyicisiz yapılması öngörüldü.

Herkesin dikkatini çekmiştir elbet;

Sivil toplum kuruluşları,kurumlar,özel kuruluşlar,belediyeler de etkinliklerini ileri tarihlere erteleyerek bu sosyal mesafelendirme olgusuna destek verdiler.

Çokta iyi yaptılar…

Peki bu virüsün yayılmaması için kalıcı bir çözüm mü?

Değil elbet,ancak kalıcı çözümlerin çok önemli bir bileşeni.

Şimdi iş bize düşüyor;

Bu sosyal mesafelendirmeyi eyyyooo tatil diye algılayıp seyahatlere çıkarak,sokaklara,avmlere koşup vakit geçirerek,baharın rehavetine kapılıp toplu piknikler filan düzenleyerek  yani hayatı yıllık tatil boyutunda algılayıp ellen gelen düğün bayram modunda değerlendirirsek,bu illetle yapılan mücadele de büyük gedik açarız.

Unutulmamalı ki bu durumda insanın kendini korumasının yanı sıra başkalarının da korunmasına destek vermesi gerekiyor.

Bize bir şey olmaz diyerek nice olmazlarla mücadele ettiğimizi  de asla unutmamak.

Ortak akıla ve sağduyuya şu anda her zamankinden daha çok ihtiyacımız var.

Hayat Allah verdi ile Allah aldı arasına sıkıştırılamayacak kadar önemli.

Kaldı ki veren Allah yaratırken bir de beyin koydu insana

Verdikleri bu gibi durumlarda  da kullansınlar,birbirlerinin kul haklarına girmekten çekinsinler diye.

Kabul durum zor,karışık,

Belirsizlik deseniz o da had safha da;

Ama tüm bunlar sadece travmaya dönüşürlerse virüsten çık daha  yıkıcı olacakları da ayan beyan ortada.

‘Tehlike Bitti’ adlı yazıyı yazana kadar hepinize sağlık ve kolaylıklar diliyorum.

Biz bunu da yeneriz;

Neleri neleri yenmedik  bir düşünüverin.

Bir süreliğine  aramıza azıcık mesafe koyacağız hepsi bu.

Gönüllerimiz zaten mesafe tanımazlar ki…