Sevgili okurlar bu yazımızda yıllarca madde bağımlısı olarak yaşamış bir vatandaşımızı anlatacağız, ülkemizin kanayan yaralarından biri olan sokakta yaşam mücadelesi vermek, üşümek, aç kalmak, korkmak ve bu nedenlerin getirdiği travmaları yaşayıp uyuşturucu maddeye sığınmak hiçte kolay olmayan bir durumdur. Yazı konuğumuzun ismini vermeyeceğiz, kendisi Anne ve babasını küçük yaşta kaybetmiş, akrabaları ise kendisine sahip çıkmayınca sokakta yapayalnız kaldı, 1985 yılı itibarı ile İstanbul da Siyavuş paşa çocuk esirgeme yurdu ve Bursa da Rüştü Burlu çocuk esirgeme yurtlarında kaldı yaklaşık on yıl bu yurtlarda kaldı 1995 yılında ise yurtlardan ayrılınca, sokaklarda yaşadı Merinos fabrikası nın boş lojmanlarında yatıp kalktı eski santral garaj ve tavuk pazarında yatıp kalktı ardından köprü altlarında kalınca madde bağımlılığına başladı baly, tiner ve extacy hapları kullandı, haplardan temin edebilmek için, suç işlemeye yöneldi genelde bunu yaparken bilinci yerinde değildi, ve maalesef işlediği bir kaç küçük suç sebebiyle cezaevine girdi. üç yıl 8 ay cezaevinde kaldı, cezasını çektikten sonra Tophane yamaçlarında Osmangazi ve Orhangazi türbelerinin çevresinde yatıp kalktı.

Sonrasında 4-5 yıl farklı yerlerde terminal, Setbaşı köprüsü altında, Ördekli kültür merkezi nin virane olduğu dönemlerde orada yatıp kalktı, Seçim dönemlerinde ise Demokrat parti (DYP) seçim çalışmalarında afiş dağıttı, poster ve bayrak astı harçlığını çıkardı ve hayatında ilk kez emeği karşılığında para kazandı. İl başkanı bu süreçte Harun Akın'dı  kendisine sahip çıktı topluma kazandırmak için uğraştı, harçlıksız bırakmadı ve başka bir suça karışmasını engelleyip topluma kazandırmış oldu. Bu şekilde hayata tutunmaya çalışan kardeşimiz manevi yönünü yükselterek hayata pozitif bakmaya başladı, Cami imamları ile tanışarak inanç yönünü arttırdı.

Hayat ve masraflar devam ediyordu iş bulamaması ve verilmemesi sebebiyle borçlanmaya başladı, her dürüst vatandaş gibi borçlarını ödeyememek onu strese soktu ve gerisini onun dilinden okuyalım ve böylesi mağdur vatandaşlarımıza sahip çıkalım.

''1981 doğumluyum cezaevine girdim. Cezaevinden çıktıktan sonra sokakta yaşamamın etkisiyle zamanında bally, tiner ve uyuşturucunun etkisi ile sabıkam var diye kimse şu an iş vermiyor. Cami ve tophane yamacında yatıp kalkıyorum. Borcum var ödeyemiyorum. Hayata tutunmak istiyorum. Tekrar suç işleyip hapse girmek istemiyorum. Osmangazi İlçe Kaymakamlığına gittim 200 lira yardımcı olabiliyorlar. Osmangazi Belediye Başkanlığına gittim “belediyenin böyle bir ödeneği yok” diyorlar.

Nilüfer Belediye Başkanlığımıza gittim “belediyenin böyle bir bütçesi yok” diyorlar. Artık esnaftan kaçarcasına sokak değiştirerek gelip gidiyorum. Beş bin lira kadar paraya ihtiyacım var. Borçlarımı ödeyip bir iş bulup hayata karışmak istiyorum. Hayatıma kıymak istemiyorum. Allah'tan korktuğum için yapamadım. Ne olur yalvarırım yardımcı olun… Beni adı geçen kurum ve kuruluşlarımızın yöneticileri veya devletimizin ilgili birimleri araştırsın, ama beni sokağa terk etmesinler. Böbreğimi satmak istiyorum ama o da istiyorum deyince olacak bir şey değil. Başka çare bilmiyorum. Sabıkam var diye bana bütün kapılar kapanıyor. Kimse iş vermek istemiyor. Size e-devletten girip göresiniz diye ulusal yargı ağında kayıtlı olan icralık borçlarımın dekont bilgilerini, nüfus kimlik bilgilerimi, Adalet Bakanlığı adli Sicil kaydımı gösterdim. Çığlığımı duyun ne olur.''