Amatör ruh.

Ne çok kullanırız bu deyimi.

Hem takdiri hem de örnek olmayı simgeler.

Ancak amatörlüğün konusu spor olunca işin rengi değişir.

Takdir ve örnek olma yerini korusa da, özveriden parasızlığa kadar pek çok olumsuzluk sıraya girip amatör zihniyetin belini bükmeye başlar.

O sözüm ona profesyonel sporcular marka araçlarından inmezlerken, milyon dolarlara burun kıvırıp uluslararası başarı denilince Fransız kalmayı ve Hint kumaşını anlarlarken şampiyonalar da, bu ülkenin bayrağını dalgalandıranlar hep amatör sporculardır.

Bizde spor deyince de bir durmak gerekir. Dünya da tanımlı ve kabul edilmiş 66 spor dalından sadece futbolu spordan sayan bir millet olduğumuz için diğer spor dalları ile pek ilgimiz yoktur. Ama son yıllar da basketbola olan ilgiyi es geçersem olmaz. Bize uluslararası şampiyonluklar kazandıran o dev adamların hakkını vermek lazım.

Demek ki elimiz de tutacak iki spor dalımız var. Hadi benim spor cehaletimden dolayı iki de bilmediğim olsa dört. Seksen milyonluk ülke de gerisi?

Gerisini bilmem; ama spor kulüplerinin başkanından malzemecisine neler çektiklerini bilecek zamandır gazetecilik yapıyorum.

Top bulsalar forma bulamazlar, forma bulsalar saha bulamazlar. Deplasmana kendi olanakları ile gidip tosta talim ederlerken saha da amatörlüğün marşını yazarlar. Bu yüzden hepimiz biliriz amatör küme maçlarının gerçek futbolcularını. Hemen hepimizin gönlünde bir amatör spor kulübü yatar ya da birinin gönülden taraftarıyızdır.

Bendeniz mesela; futboldan yaygın deyimle pek çakmasam da Çekirgespor’u tutarım. Çünkü sloganlarını severim.

Derler ki ‘’Skorlar değişebilir mühim olan karakterdir.’’

Slogan için takım tutulur mu? Öyle bir tutulur ki. Kerameti kendinden menkul o anlı şanlı profesyonel kulüplerin akıl tutulmalarına karşı tutulur.

Bir de Bursa’nın Salih Çimen, Turan Vatan, Işık Uğurtuğ, Rüştü Dilmen, Mimar Zafer Karalı gibi spor gönüllüsü adamlarının yöneticilik ve başkanlıklarını yaptığı kulübün merhum İhsan Ünlügüzel ile eski milletvekili Muhittin Baha Pars ve arkadaşları tarafından kurulduğunu bilince iki kere tutulur(Bu arada Muhittin Baha Pars’ın Bursa Havuzlu Parkı yaptıran özde bir Bursalı olduğunun da altını çizmek isterim)

Birinci amatör kümede mücadele eden Çekirgespor’un 1989’dan bu yana şimdi ki başkanı da özde bir Bursalı.

Sevgili çocukluk, ilk delikanlılık ve dahi ihtiyarlık kısacası 45 yıllık arkadaşım Mehmet Ünlügüzel.

Çekirgespor 71 yaşında. Yani 1947 doğumlu. Bence bu bile Çekirgesporlu olmak için yeterli.

Bursa gittikçe ele karışıyor. İki kuşak Bursalıyım diyen sayısı bile çok az; kaldı ki bir şehirde sadece ikametgahlı değil o şehirli olmak için en az üç kuşağın o şehrin havasını soluması suyunu içmesi gerektiğini söyler eskiler.

Çekirgespor işte o şehirliliği, Bursalılığı simgeliyor.

Kaç gol atmış, kaç galibiyet kaç mağlubiyet almış, kaç maçı rakibi ile berabere bitirmiş benim umurumda değil.

Demişler ya kurucuları ‘’Skorlar değişebilir mühim olan karakterdir.’’diye; işin püf noktası burada işte. Onlar her daim şampiyonlar gönlümün liginde…

Karakter varsa ve dahi protez değilse bir kulübün taraftarı olmak izleyicisi olmaktan ötedir benim için.

İşte bu kulüp o kulüp.

Bursa Amatör Spor Kulüpleri Federasyonu’nun sitesine baktım Bursa’da kaç amatör spor kulübü var diye kayıtlı olanların sayılarının toplam sayısının 230 olduğunu gördüm. Hiçte azımsanacak bir rakam değil.

Çekirgespor ve başkanları Mehmet Ünlügüzel nezdinde tüm amatör spor kulüplerimizin başkanlarına, yöneticilerine, oyuncularına, malzemecilerine ve taraftarlarına selam olsun…

Bu yazı da ki emeği içinde sevgili Kemal Müezzinoğlu’na helal olsun…