Ömrüme dahil olup olmadığını bilmesem de bu gün 59.suna  giriyorum bana zimmetlenen senelerimin.

Sırtımda içi ben dolu çuvalım;

Kiminden alacaklı kimine borçlu olduğum kocaman yıllar geçmiş.

Yanlışlar yapmışım bir dolu; doğrularım da var elbet.

Doğru adına yanlışlarım ise belki her ikisinden çok.

Keşkelerim de var çuvalımda, iyi kilerim de.

Yaşanmışlıklarım da, yaşattıklarım da, daha sonra yaşarım diyerek ertelediğim yaşan(a)mamışlıklarım da…

Daha dün gibi diyerek başlar hayata dair konuşmalar.

 Her dün altı alevli kazandır; içlerinde bu gün kaynar.

Başarı saydıklarımız, başarısızlık sayılanlara kurban gittikçe olgunlaşmaya başlarız.

Doğrudur dediklerimizin barındırdıkları yanlışların üzerine basa basa yol almaya çalışırken aradan uzun zaman geçse de önünde sonunda gerçek doğrunun bir olduğunu anlarız.

Şanslılarımız bu algıyı yakaladıktan sonra da yollarına devam ederler ama çoğumuz yolun bittiğini varsayarak pişmanlıklarımızda debelenip dururuz.

Kimimiz ezberlerimizle yaşlanır gideriz,

Kimimiz ezber bozmanın peşine düşüp kendimizden bir başka biz çıkartmanın telaşıyla…

Son tahlilde her dünü anı yaparak istisnasız yaş alırız hepimiz.

Kural bellidir aslında; doğarsan ölürsün…

Ama iş insan olarak doğmakla bitmiyor ki;

Mesele doğumla ölümle arasında ne kadar insan olup,ne kadar insan kalabildiğimizle çok ilintili.

Gitmeden önce, henüz yaşarken yapabileceğimiz ne çok şey varsa bir o kadar da yapamayacağımız var.

Genele yakınımız hayatı maddi zenginlikle tartar.

Bir kefesine parayı, malı mülkü koyar, diğer kefeyi denk getireceğim diye en uzunu doksan küsur yıl olan ömürlerin kölesi olur.

Ömürleri de onların törpüsü…

Bendeniz ömrünün üçte iki buçuğunu zenginlikle geçirmiş bir Adem olduğum için kendimi çok şanslı sayarım.

Öyle bir hazinem var ki, benim diyen Karun un dudaklarını uçuklatır.

Şimdi güleniniz de çıkabilir,

’’Adam iyice yaşlanmış,saçmalamış’’diyeniniz de..

Olsun;

Açtım hayat defterimi, iki gece boyunca not ettiğim zenginliklerimi tek tek gözden geçirdim.

Yazgıma gömdüğüm 58  yılın mizanını çıkarttım.

Zenginliğim konusunda ne kadar haklı olduğumu bir kez daha gördüm.

Atladıklarım varsa haklarını helal etsinler.

Yüzlerce erkek kardeş, kız kardeş, ağabey, abla, torun, binlerle ifade edilebilecek arkadaş bir o kadar tanış ve az ama öz ahretlik seviyesinde dostlar.

Çekirdek ailesinden birini sonsuzluğa diğerini de gurbete yolcu etmiş, başkaca tesadüften gayri kan bağı olmayan bir tek çocuk için bu istatistik oradan nasıl görünüyor bilmiyorum ama benim gözümde hem ilahi bir ödül hem de müthiş bir zenginlik.

Beşerim; şaşmışımdır bir yerlerde, düşmanlarım da vardır bildiğim bilmediğim.

Onları da bu zenginliğimin sadakası sayarım.

59.suna giriyorum ömrüme dahilse senelerimin.

Sırtımda çuvalım

İçinde zenginliğim

İçinde servetim.

İçinde siz...