Son iki gündür ev ile ilgili değiştirilmesi elzem bir eşyanın peşindeyiz. Eşya dediysem suntadan mamul dandirikten bir şey yani elektrikli değil, programı, kurulumu yok, elektronik hiç değil.

Dolayısı ile de satış için hiç çaba harcamadan sadece adresi öğrenip yollamak kafi. Ödemesi de peşin.

Dolaşmadığımız yer kalmadı. O anlı şanlı her şeyi satan mağazalar zincirlerinden, sektör mağazalarına kadar.

Yok arkadaş.

Ürünü bize satabilecek (kaldı ki açık müşteri konumundayız, yani ille de alacağız meredi)bir Allah’ın kuluna rastlayamadık.

Ama malı tanımayan, müşterinin ne anlam ifade ettiğini bilmeyen, çalıştığı kurumu kendisinin sanıp kafasına göre hesaplar yapan, elinde ki tabletle kırk beş dakika boğuşup siparişi alamayan, telefona meftun olup seslendiğimde  dönüp mabadını  rafların arkasına saklanan, ürüne uzaktan bakıp ‘’bunun çekmecesi var mı’’soruma valla hiç belli olmaz yok galiba’’ deyip hanım üründe çekmeceyi bulunca bunlar gizli çekmeceli diye sallayan ve çekmecenin de kriptosunun olduğunu anlamamı sağlayan, “bakabilir misin evlat” dediğimde He dayı diye yanıt verip beni  annesinin kardeşi sanan ve tabi ki bakmayan (dayısıyla araları açıktı zaar), ’’valla bizde böyle yersen’’ diyemeyip bunu vücut dili ile söyleyemeye çalışan onu da beceremeyip kendine dolanan, firma logolu tulumları giyip ortalıkta cici cici dolaşıp müşteriyle göz göze gelmemek için elinde ki dahili telefonla yalandan konuşuyormuş gibi yapan, şefleri müdürleri vesaireleri ile görüşmek istediğimde bir türlü bilmem kim beyi bulamayan (aslında kendini o mühim şahsiyete öveceğim bir durum olsa ve o da bilse iki elini ağzının yanlarına koyup bağırarak çağırır ya neyse) satamayıcısından, müşteri gelse de bu ayın giderlerini ona yüklesem diyen bezgin Bekir kıvamına gelmiş sektör esnafına kadar bir sürü satış engelliye rastladık, satabilenini göremedik.

Çok uzun yıllar satış ve satış yöneticiliği yaptım. Hatta bunu bilerek ve isteyerek teammüden gerçekleştirdim. Yani okulu bitirip de iş bulamayıp satıcı olanlardan değilim. Ve yine yıllardır satış ile ilgili eğitimler veriyorum bu konunun hasbelkader kitabını da yazmışlığım var. Tevazum yok, bu işi bilirim.

Satışın öncelikle insan ilişkisi olduğunu da bilirim.

Ama bu ne yahu?

Firmalar bu kadar satıştan uzak, en basit satış tekniklerinden bile bihaber satamayıcılarına hiç mi kurum içi eğitim vermiyorlar, hiç mi konunun uzmanı bir kuruluştan eğitim desteği almıyorlar?

Bu krizde satılabilecek her ürün ve hizmetin normal koşullara göre değeri iki kat fazla, satamayıcıların hatalarından doğan satış kayıplarına tahammül edilebilir mi?

Satamayıcılıktan geçtim, garip bir ruh haletine bürünüp ukala ukala konuşup insanı sinirlendiriyorlar. Hani bir adım daha atsam hır çıkacak o kadar yani.

Özellikle büyük firmalarda var bu eksiklik. İnsanlara tulum giydirip mağazada dolaştırmakla olmuyor bu iş. Telefon şirketleri de öyle. Onlar da tulum yok tişört var gerisi diğerleri gibi yok.

Eleştiri yaparken herkesi aynı kefeye koyup tartmaktan imtina ederim. İşini olması gerektiği yapanları satırlarımdan tenzih ederim. Burada da aynısının yapıyorum elbette ancak tenzih edileceklerin sayıca azlığının da altını çizmem gerek.

Gerçi sonra ki yazılarımda ele alacağım ama şu Özel Eğitim konusunu da ucundan değinmek isterim.

Cümle kurmaktan, fotoğraf çekmeye, kriz yönetiminden satış tekniklerine kadar geniş alanda eğitimler düzenleyen özel tüzel onlarca kurum var. Çoğu da iyi iş yapıyor. Ancak firmalar bu eğitimlerden faydalanmakta nazlanıyorlar.

Mağazalarını, dükkanlarını satış yapsın diye satamayıcılara teslim etmelerinin başkaca bir izahı yok bence. Burada ki naz müşteri usandırıyor.

Bir satıcının ürünün satışı konusunda yüzde yüzlük etkisi vardır. Satıcıysa satar, satamayıcı ise kaçırır.

Biz bu gün de aramaya devam edeceğiz ama eminim ki aradığımızı internetten satış yapan bir siteden alacağız. En azından satamayıcı yok orada.

Dolayısı ile sinir harbi de yok…