Vallahi gençlere bravo. Elbette bir maça göre değerlendirmemek lazım. Fakat özlenen o ruh ve mücadele vardı sahada. Aldığımız bu galibiyet çok değerliydi. Sırtlarında onca yükle sahada mücadele eden gençlerin alın terlerinin karşılığıydı ne de olsa. 90 dakika boyunca sahada hırs, mücadele vardı. Her şey öyle güzeldi ki bir ara “iyi ki düştük” bile dedim kendi kendime. Üzerimizdeki ölü toprağından sonunda kurtulduk. Ve nefes almaya başladık. Sıkı bir ders almak için demek ki düşmemiz gerekiyormuş.
Taraftar ise çok iyiydi. Az sayıda taraftar doğru zamanda doğru baskıyı kurdular. Ve gençlerin elinden tuttular. Onların emeğine büyük katkı koydular. Bravo gerçekten. Lakin artık şu küfürlü tezahüratlardan uzaklaşmanız lazım. Küfrün kimseye bir yararı yok değil mi bunu hep beraber gördük. Daha fazla yaratıcı olmalısınız sanki. Yeni sloganlar yeni marşlar yepyeni bir Bursaspor ile zirveye çıkalım. Bu gençlerde çok yetenekli ama takviye de şart...
Yalçın Hoca’ya gelince;
Maç boyunca kendisini izledim. Sürekli hareket halindeydi. Çocuklar sahada mücadele ederken o da kenarda performans sergiledi. Bana Şemsettin Baş’ı anımsattı. O da çok heyecanlıydı inanılmazdı. Oyuna öyle bir kaptırırdı ki kendini, maçı izlemek yerine O’nu izlerken buluyordum. İşini gerçekten severek yapıyordu. Yalçın Hoca’da da benzer şeyler vardı. Maç esnasında bir ara oyun durdu. Ali Akman su içerken Yalçın Hoca’nın yanına geldi. Hoca, Ali Akman ile sohbet ederken bir yandan da sacını okşadı ve tıpkı bir baba edasıyla alnına öpücük kondurdu. Çok güzel bir andı. O anda takılı kaldım. Muhteşemdi gerçekten. Evladına değer veren bir ebeveyn misali onları motive ediyordu. Gerçekten harikaydı.
“Teknik adamlar senaristtir. Teknik direktörler senaryo yazar, oyuncular hayata geçirir. Bunlar bu şehrin çocukları. Korumak zorundayız. Büyük camiaların umutsuzluk diye bir şeyi olamaz. Eğer böyle bir durum varsa ya büyük değildir, ya da büyüklüğü unutulmuştur. Bursa büyük bir şehir ve camiadır.” Bu sözler Yalçın Hoca’ya ait. Ne kadar da doğru değil mi? Kıymet biliyor ve sahipleniyor. Buna maç boyunca buna tanık oldum. Oyuncusundan başkanına kadar 3 yıl boyunca bu sahiplenmeyi görmüyorduk ne yazık ki. O nedenle bu gençlere ve Yalçın Hoca’ya karşı biraz sabırlı olmamızda yarar görüyorum. Sakin olalım. Futbolculara ve teknik direktöre küfür edip bu pozitif havayı bozmayalım ne dersiniz? Zirve size de göz kırpmıyor mu?
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
İkbal TURAN
Ruh ve zafer
Vallahi gençlere bravo. Elbette bir maça göre değerlendirmemek lazım. Fakat özlenen o ruh ve mücadele vardı sahada. Aldığımız bu galibiyet çok değerliydi. Sırtlarında onca yükle sahada mücadele eden gençlerin alın terlerinin karşılığıydı ne de olsa. 90 dakika boyunca sahada hırs, mücadele vardı. Her şey öyle güzeldi ki bir ara “iyi ki düştük” bile dedim kendi kendime. Üzerimizdeki ölü toprağından sonunda kurtulduk. Ve nefes almaya başladık. Sıkı bir ders almak için demek ki düşmemiz gerekiyormuş.
Taraftar ise çok iyiydi. Az sayıda taraftar doğru zamanda doğru baskıyı kurdular. Ve gençlerin elinden tuttular. Onların emeğine büyük katkı koydular. Bravo gerçekten. Lakin artık şu küfürlü tezahüratlardan uzaklaşmanız lazım. Küfrün kimseye bir yararı yok değil mi bunu hep beraber gördük. Daha fazla yaratıcı olmalısınız sanki. Yeni sloganlar yeni marşlar yepyeni bir Bursaspor ile zirveye çıkalım. Bu gençlerde çok yetenekli ama takviye de şart...
Yalçın Hoca’ya gelince;
Maç boyunca kendisini izledim. Sürekli hareket halindeydi. Çocuklar sahada mücadele ederken o da kenarda performans sergiledi. Bana Şemsettin Baş’ı anımsattı. O da çok heyecanlıydı inanılmazdı. Oyuna öyle bir kaptırırdı ki kendini, maçı izlemek yerine O’nu izlerken buluyordum. İşini gerçekten severek yapıyordu. Yalçın Hoca’da da benzer şeyler vardı. Maç esnasında bir ara oyun durdu. Ali Akman su içerken Yalçın Hoca’nın yanına geldi. Hoca, Ali Akman ile sohbet ederken bir yandan da sacını okşadı ve tıpkı bir baba edasıyla alnına öpücük kondurdu. Çok güzel bir andı. O anda takılı kaldım. Muhteşemdi gerçekten. Evladına değer veren bir ebeveyn misali onları motive ediyordu. Gerçekten harikaydı.
“Teknik adamlar senaristtir. Teknik direktörler senaryo yazar, oyuncular hayata geçirir. Bunlar bu şehrin çocukları. Korumak zorundayız. Büyük camiaların umutsuzluk diye bir şeyi olamaz. Eğer böyle bir durum varsa ya büyük değildir, ya da büyüklüğü unutulmuştur. Bursa büyük bir şehir ve camiadır.” Bu sözler Yalçın Hoca’ya ait. Ne kadar da doğru değil mi? Kıymet biliyor ve sahipleniyor. Buna maç boyunca buna tanık oldum. Oyuncusundan başkanına kadar 3 yıl boyunca bu sahiplenmeyi görmüyorduk ne yazık ki. O nedenle bu gençlere ve Yalçın Hoca’ya karşı biraz sabırlı olmamızda yarar görüyorum. Sakin olalım. Futbolculara ve teknik direktöre küfür edip bu pozitif havayı bozmayalım ne dersiniz? Zirve size de göz kırpmıyor mu?