Yaşam, su ile başlar ve susuz biter. Öyle ki, ağlamadığımız gün vicdanımız yok olmuştur. Ve yine en mutlu anlarımızı ya da acılarımızı tarif eden en masum işarettir, gözyaşı. İnsanın nasıl bir varlık olduğu ile hiç ilgilenmedim. Nefes alıyor, yürüyor, koşuyor veyahut orada olduğunu belirgin eden yaşamsal bir fonksiyonu varsa o insandır diyerek geçiyorum. Oysa tabiat öyle mi? Tabiatın derinliklerinde o kadar güçlü kavramlar gizli ki...

Gökyüzünün hakimi kuşlardan sonra sizi şimdi tatlı suların güçlü yaratıkları piranalar ile tanıştırmak istiyorum. Et obur ve ot obur olmak üzere iki sınıfa ayrılan piranalar tatlı su balığı olarak bilinirler ve ağırlıklı olarak Güney Amerika'da akarsularda yaşarlar... Kan kokusuna dayanamayan et oburlar da tıpkı ot oburlar gibi sürü halinde gezerler. Kuşlar misali anlayacağınız...

Tıpkı kuşlar gibi yumurtalama yöntemi ile üreyen piranaların da dişileri etkilidir. Ve yine ya aç olduklarında ya da üreme döneminde büyük canlılara saldıran piranalar, bir insanı saniyeler içerisinde yemek suretiyle yok edebilirler. Prangaları olmayan piranaların, evcil olarak beslendiğini ne duydum ne gördüm ne de tavsiye ediyorum!

Futbolcuların çıkış noktası olarak bilinen Brezilya'da boyu 60 santimetreye kadar ulaşan kara piranaların binlerce adetten oluşan sürüler halinde gezdikleri bilinir. Bir sığırı dakikalar içerisinde tükettikleri gibi meyve veya çeşitli tohumlarda suya düştüklerinde aynı sonu yaşarlar. İnsan ile özdeşleştirdiğimizde belirgin özellikleri benzerlik gösterir. İşte bu nedenle bugünkü yazımı piranalar ve prangalar üzerine yazmayı uygun gördüm.

Toplumlar da piranalar gibidir. Tek başlarına bir hiç, kalabalıklaştıklarında ise yırtıcı bir hal alırlar. Özellikle açlık veya büyüme ki, buna üreme de denebilir. Bu vakitlerde yok edici bir hal alır insanlık. Son yıllarda sadece yerelde veya ulusalda değil, bölgesel ve hatta bazı bölgeleri de değerlendirdiğimizde küresel bir piranalaşma ile karşı karşıyayız. Niteliklilik yerine nicelikli bir hal almaya başlayan insanlık, her geçen gün yok olmaya doğru gidiyor. Özlük dosyasını hiçlik olguları ile dolduran ve kalifiye olmaksızın kaliteden yoksun gelişen toplumlar nedeniyle gelişmekte olan toplumlar ciddi sorunlarla karşı karşıya kalıyor. Yetişen yeni nesil anne ve babanın yaşam ile mücadele zorlukları nedeniyle sevgiden ve iletişimden yoksun, bencil ve paylaşımsız bir süreç ile karşı karşıya. Yine kentsel birliktelik eksikliği ve ekonomik kaygıların artışı nedeniyle nüfus bakımından hızla büyüyen kentlerde kalitesiz yaşam ile karşı karşıya kalıyoruz.

İnsan'ın kendi ruhunda ve psikolojisinde var olan prangaları kırabilmesi için elbette uzmanların söyleyecekleri çok şey vardır. Lakin, uygulanabilecek klinik ortamlar ve ötesinde hızla artan prangalı insan sayısını değerlendirdiğimizde pirana toplumu olarak yetiştiğimizi fark etmediğimizi kısa sürede anlarız... Hızla gelişen dijital dünya ve bunun ekonomik hızına yetişemeyen insanlık, köle olmaktadır. Güçlü beyinlerini göç ettiren ülkelerin yeni prangası yapay zeka olurken, gelecek kuşakların en büyük eksiği ise doğru bilgiyi bulamamasıdır! Ülkelerin sınırlarının kalkma sürecinde son 20 yıldayız dersem uzun bir tarih söylemiş olabilirim. Öyle ki, yeni dünyada ulus devlet dönemi bitiyor. Ateizmin yükseldiği yeni dünya düzeninde, Allah ile insan arasında ki bağ hızla koparılıyor. İşte tamda burada şu soruları kendimize sormamız gerekiyor. Prangalarımız bizi pirana toplum haline mi getiriyor? Neden sürüler halinde yaşayan ve yok etmeye programlı toplumlar oluşmaya başladı? Son 20 yıl içerisinde yaşanan demografik değişimleri değerlendirdiğimizde, yüz yıl önce neler eksik kaldı? Veyahut neleri şimdi kimler nasıl tamamlıyorlar...