Çok çok ender şans durumlarını hesaba katmazsak bedelini ödemediğimiz hiçbir şeye sahip olmayız;

Hatta bedelini ödeyerek sahip olmadıklarımızın sayısı da, bedelini ödemek için uğurlarında heba olduklarımızın sayıları kadar da çoktur.

Kurgu böyle ise hepsine eyvallah…

Beni her defasında deli eden şey başkalarının, basiretsizliklerinin, aç gözlülüklerinin,köylü kurnazlıklarının, yalakalıklarının, cehaletlerinin, çapsızlıklarının,adamsendeciliklerinin, yalandan özgüvenlerinin, saygısızlıklarının,akıl edemezliklerinin,umursamazlıklarının kısacası, erdemsizliklerinin bedellerini ödemek zorunda kalışımızdır.

 Geleceğimiz ile, aşımız ile, emeğimiz ile,sağlığımız ile bazen de canımızla öderiz bu bedelleri.

Hastalanırız,Kırılırız, eksiliriz, koparız…

 Yangın çıkmadan, hortumun yerini bilememekle, eş değer bir aymazlıkla testi kırıldıktan sonra alınmaya çalışılan yalap şap önlemlerle üzeri kedi kakası misali örtülmeye çalışılan hataların adisyonları da her zaman bizim önümüze konur.

 Her bedel bir başka bedeli tetiklerken, hiçbir şey yokmuş, her şey çok normalmiş gibi yaparak yaşamaya(!)devam edip, pisipisine yiten canların üzerinden atlayıp, kalan sağlar bizimdir dediğimiz sürece de, bedellerin adisyondan faturaya dönüştüğünü fark bile etmeyiz.

Malum ilan edildi işte;

Salgının neden olduğu vakalar yine günden güne artıyor.

Bu Korona denilen illet gözleri kapatınca yok olmayacağına göre korkarım daha da arttırarak sürdürecek faaliyetini.

Ne kadarından ne ölçüde haberimiz olacak bilemiyorum.

Medya, verilerle ilgili resmi açıklamalarının ötesinde haberler ve fısıltılarla dolu.

Çeşitli illerde hastanelerin yeniden pandemi hastanesi statüsüne geçtiğini yazanlar da az değil.

En kötüsü de bu;

Kimse durumdan emin olamıyor.

Gerçi kim emin olmak istiyor o da ayrı mesele.

Aslında hadiseyi insanların keyfiyetine bırakıp ‘’aaaa nasıl oluyor da oluyor’’diye şaşırmanın da bir alemi yok.

Sokaklar,caddeler,parklar,plajlar ve akla gelebilecek her yer,

Maske takmayan,sosyal mesafeyi uzunluk ölçüsü sanan,virüsün çenelerinden bulaşacağına inanan,’’aaa ayıp ettin şimdi ben de korona morana yok’’diyerek insanları yanına çağıran,’’bana  da mı mesafe abicim’’diye gönül koyan,’’bun da kesin yoktur gidip bir kahvesini içeyim’’ diye kahramanlık yapan,Maskeyi zinhar burun bölgesine yaklaştırmayan,kuralları delmeyi  yiğitlikle karıştıran,’’bu dış güçlerin işi bizi kandırıyorlar’’diyerek kendilerini kandıran, ve maske takanları korkak tavuk olmakla itham eden sayısız kurban adayları ile dolu.

Bir de bize bir şey olmaz diye naralanıp korona ile göğüs göğse gazaya gidenler var ki en traji komikleri de onlar

Tabi bu kurban adaylarının önlemlere harfiyen uyan insanları da kurban etmeleri kaçınılmaz.

Ülkenin gönüllü- görevli yüz binlerce insanın aylarca nice fedakarlıkla kırmaya çalışarak ve zayıflatmayı da başararak  bulaşı zincirinin en ortasında ki halkaya kaynak yapmaya çalışıyorlar.

Bunu önlemenin çok mümkün olmadığını ben de biliyorum;

Çünkü olayın temelinde ciddi bir eğitimsizlik ve onun tetiklediği cahil cesareti yatıyor.

Adam televizyon da muhabirin neden pikniğe geldiniz sorusuna ‘mecburen’’ diyerek yanıt veriyorsa bu konu da yapılabilecek pekte fazla bir şey olmadığı da ortada.

O zaman geriye yapılabilecek tek bir şey kalıyor ki,o da yapılmak istenir mi bilinmez.

Demem o ki;

Bu salgın meselesi algılanılandan ve ciddiye alınandan çok daha vahim bir mesele.

En büyük ciddiyeti de kul hakkı.

Kulun ilk hakkının da sağlıklı yaşama hakkı olduğu göz önüne alınırsa,salgını yok sayanların bu hakka girmelerini engellemenin tek yolu olayı onların algılarına bırakmamak ve gerekli önlemleri alarak bunlardan da kesinlikle ödün vermemek.

Mesela işe Bursa özelinde tüm ülke de maskesiz dışarıya çıkmama ve maskelerin olması gerektiği gibi takılması  zorunluluğu getirilmesi  ile başlanabilir.

Zira;

Bu işin şakası yok;

Pardonu hiç yok.

Ötesi kul hakkı…